شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۷۴۸۰۸
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۳۹۶ - ۱۹:۱۹
صادق سامانی

"نیمه پنهان اقتصاد" عنوانی است که بر اثر نبودِ شفافیت مالی دولت ها و گردشِ بی حسابِ پول حاصل می شود. پیوند اقتصاد و سیاست در مقوله رشد و توسعه یک مساله قابل قبول و رکن اصلی پیشرفت کشورها محسوب می شود و اگر همین مساله حالت عکس پیدا کند به مساله ای خطرناک و فساد برانگیز تبدیل می شود.ارتباط نادرست "پول و سیاست" به نابرابری های زیادی ختم می گردد که می توان گفت؛ هر کشور و ملتی را به راحتی از پای می اندازند.

سوال مطرح می شود؛ آیا پول جزئی از سیاست است؟ یا سیاست، خالق پول و درآمد است؟ آیا می توان از راه سیاسی به قدرت مالی دست پیدا کرد؟ ارتباط منافع شخصی و پول های سازمان یافته در چیست؟  آیا واژگان دلال سیاسی در عالم سیاست وجود دارد؟

جیکوب هکر استاد علوم سیاسی در یادداشتی به نقل از یک دلال سیاسی می گوید؛ دو چیز در سیاست از اهمیت برخوردارند، "اول پول است و دوّمی در خاطرم نیست". نگاه موضوعی به پول در سیاست دارای جنبه ی اهمیتی است، پول و لا غیر. جریانات سیاسی و نگرش های فکری مثبت که قاطبه مردم را به همراه دارند می تواند با تاثیر پذیری از گردش پول و ثروت به بیراهه بروند. وقتی یک جریان یا منش فکری آمیختگی و تجربه پولی را برای یک بار در مسیرهای متفاوتی تجربه کرد به یک سازمان پولی  و آلوده و فاقد هویت تبدیل می شود که برای بقاء خود مسیرها و ورودی های دقیق و البته نامشروع  انتخاب می کند.

پرونده های فساد اقتصادی در دولت آقای احمدی نژاد ناشی از "نیمه تاریک اقتصاد" بود که  بر اثر نبودِ شفافیت اقتصادی و پاسخگو نبودن مراجع مالی به سیستم هایِ نظارتی، موجب شد بحثِ "پول هایِ کثیف" مطرح شود که از آن در راستای مسائل مختلف اجتماعی برای حضور در قدرت استفاده کنند.بهره گیری پول در راستای تدوین سیاست ها در جریانات سیاسی می تواند تفکرات آن جریان را به گوشه ای رانده و فاصله فکری را روزبروز با مردم بیشتر کند که نهایتاً آن جناح به یک بنگاه اقتصادی تبدیل و مردم را در مرحله دوم دیدگاهی قرار می دهد.

فرشاد مومنی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی اعتقاد دارد؛"راه نجات اقتصاد ایران، دانایی محوری می ­باشد که برای تحقق آن، لازم است هزینه فرصت چپاول اموال را بالا ببریم یعنی تجارت پول و دلالی را کم کنیم." این سخن حاکی از ورودِ آسانِ دلالیسم به اقتصاد است که  کمترین هزینه اجتماعی و بیشترین سود را می تواند عاید خود کند. "یقه سفیدان" ، "آقا زاده ها" و...جزء آن دسته هستند که براحتی با استفاده از رانت اجتماعی خود می تواند "دلالی در سایه" را بوجود آورند که  کمترین هزینه ای را هم متحمل نخواهند شد. وقتی رابطه پول و سیاست به حالت نامشروع تبدیل شود و سیاست پولی بجای آنکه افزايش اشتغال و تنظيم نرخ تورم انجام دهد به رکود ، بیکاری، تورم و فساد اقتصادی منجر می شود.


بهره گیری دولت ها از "انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات" می تواند مقوله های فساد را از بین ببرد و راه شفافیت اقتصادیِ سازمان ها را در مسیرِ مناسبی قرار دهد. چندی پیش "سامانه ملی انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات" توسط دولتمردان راه اندازی شد که نقطه امید و قابل قبولی در کارنامه دولت اعتدال شمرده می شود. سامانه ملی انتشار آزاد اطلاعات می تواند مردم را از امور سازمان های مختلف اعم از بودجه، درآمد، هزینه ها و...آگاه کند.

دولت روحانی تمرکز بسیار خوبی در شفافیت مالی و پولی سازمان ها انجام داده است و توانسته است مسیرهای نفوذ نامشروعِ اقتصادی را روز بروز تنگ تر کند و برای آن هم برنامه های متناسبی در حرکتِ گام به گام مهار فساد اقتصادی انجام داده است که می تواند امیدوار بود نبرد اقتصادی به رقابتِ پاکِ اقتصادی و سیاست در خدمت تعالی اهداف مثبتِ کشور قرار گیرد.


برچسب ها: صادق سامانی
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار