زینب پارسافخر
کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
سالهاست مقوله حضور زن در جامعه و ارکان مختلف اجتماع مورد بحث و گفتگوی مردم قرار گرفته است و همگی در این مورد اعتقاد داریم که حضور زنان در جامعه، به رشد و توسعه کمک خواهد کرد ، اما چرا این شعار بیشتر در حالتِ شعارگونه خود باقی مانده و برنامه های اساسی و کاربردی برای آن در نظر گرفته نشده است.چرایی این موضوع ما را به بسیاری از سوالات و پاسخ ها وصل می کند که می توان با نگاه تحلیل وار و منصفانه آن را مورد نظر و تاًمل قرار دهیم.
توانمند سازی هر یک از مقوله های اجتماعی در چشم انداز بلند مدت آن جامعه، دارای بازخوردهای مثبت است که به پیشرفت همه جانبه منتهی می شود. از شاخص های اصلی اجتماعی بودن ملت ها، "زنان" و "جامعه" است که نسبت این دو مقوله می تواند بسیاری از سوالات را مطرح کند و پاسخ هایی برای آن داشته باشد. ارتباط "زن" با "جامعه" در بستر فکری جامعه شناسی حائز اهمیت و در نوع خود جای واکاوی بسیاری دارد.
پیشرفت علم و تکنولوژی که به رشد صنعت و گسترش شهرنشینی منجر شده است موجب شده که جامعه صنعتی شکل بگیرد و عصر حاضر را به "عصر ارتباطات و اطلاعات" یا "دوران مدرنیسم بشری" بشناسیم. بدون شک این رشد سریع علم و فن آوری، توانمندی ها و پتانسیل های زیادی در خود بوجود آورده است که زنان از این موضوع مستثنی نیستند و ظهور *توانایی هایِ زنان* به تکمیل این رشد کمک خواهد کرد. نگاه سنتی به زنان در عصر حاضر کارکرد مثبتی نخواهد داشت و معضلات و آسیب ها را بیشتر خواهد کرد و اگر نگاه حذفی به حضور زن در اجتماع داشته باشیم در برآورده کردن آهنگِ رشد و توسعه به بیراهه خواهیم رفت.
عبور از گذار سنت گرایی و میل به پیشرفت، به معنای عبور از نقش زنان در خانواده نیست و همچنان نقش زن در خانواده جای خود را خواهد داشت و نقش زن در شکل گیری جامعه نمی تواند با حضورش در جامعه و ارکان مختلف اجتماع در تضاد باشد. زنان همچون مردان توان دارند حضور در جامعه و خانواده را بطور یکسان و مناسب پوشش دهند و برای آن تلاش بهتری نسبت به مردان داشته باشند.
شاکله ی فکری و منش حضور زن در جامعه از نظرات و دیدگاه های مختلف قابل احترام است ولی میبایست نگاه زاویه دار و ذره بینی را حذف کنیم* و نیمه پرِ لیوان را در نظر بگیریم و مطالبات و البته توانمندی ها را بخوبی دَرک کنیم و برای آن نگاه هدفمند داشته باشیم. در حالِ حاضر برنامه مُدَون و چهار چوب دار که بتوان کارآمدی ها و شناختِ توانایی های زنان را بهتر دَرک کنیم وجود ندارد و اگر وجود داشته باشد دستخوش تغییر و تحولات سیاسی و عدم پایبندی دولت ها به آن بوده است.
نگاه بروز رسانی به زن در جامعه اگر مثبت در نظر گرفته شود می تواند به ارتقاء سطح کیفی زنان و کاهش آسیب های اجتماعی منتهی شود، زیرا زنان مانند سایر مقوله های اجتماعی نگاه تقلیل وار را نخواهند پذیرفت و خواهان آن هستند که مانند سایر ارکان اجتماعی نگاه ویژه و کیفی در نظر گرفته شوند.
این امید است زنان در جایگاه و مراتب مختلف جامعه بکار گرفته شوند و موجب شود که رشد و توسعه همه جانبه با حفظ ارزش ها و نقش ها رَقَم بخورد.