شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۷۹۲۳۵
تاریخ انتشار: ۰۱ آبان ۱۳۹۶ - ۲۱:۵۳
دکتر حسن دادخواه
استاد دانشگاه شهید چمران اهواز

دو اصطلاح" وابستگی" و "پیوستگی" ، چه در بعد زندگی فردی و چه در بعد زندگی جمعی و سیاست خارجی و کشورداری، کاربرد دارد. "وابستگی"، در بدترین حالت و شکل آن، به این معناست که یک فرد یا یک کشور در برآوردن نیازمندی های خود، محتاج یک فرد یا کشور متخاصم و دشمن سرسخت باشد به گونه ای که آن نیازمندی، در هنگام بروز و ظهور دشمنی، برآورده نشود و فرد و کشور محتاج و نیازمند در مخمصه و تنگنای شدید قرار گیرد و وادار به تسلیم شود و یا دچار ضرر و زیان گردد. به جز تعریف و شرایط یاد شده، در دیگر موارد،  " وابستگی"، لزوما معنا و عواقب منفی در بر ندارد و می توان ان را " تامین و برآوردن نیازمندی ها" تلقی و تفسیر نمود.

با توجه به افزایش جمعیت کشورها و لزوم تحقق برنامه های توسعه ای از یک سو و عدم توانایی کشورهای جهان در برآوردن همه نیازمندی های خود از سوی دیگر، از این رو، لزوم ایجاد ارتباط اقتصادی و سیاسی  میان کشورها برای تامین نیازمندی های یکدیگر ضروری و قطعی است. 

در این راستا، همه مقامات کشورها کوشش می کنند و در پی آن هستند تا بتوانند نیازمندی های خویش را با پایین ترین قیمت و از نزدیکترین کشور و در کیفیتی رضایت بخش برای مشتری و شهروندان فراهم کنند و در برابر ان، تولیدات مازاد بر نیاز داخلی خود را نیز با کیفیت عالی و قیمت ارزان به دیکر کشورها صادر کنند‌.

ناگفته نماند که در این داد و ستد ها، هم اهداف اقتصادی و هم اهداف و مقاصد سیاسی مورد توجه مقامات کشورهاست که در زیر به بعضی از ملاحظات سیاسی اشاره می گردد: 

۱_ چه بسا مقامات یک کشور برای تقویت بنیه اقتصادی کشوری دیگر، از ان کالا خریداری می کنند تا زمینه های دوستی را با ان فراهم کنند و ان را از ایجاد ارتباط با کشور سوم بازدارند.

۲_ چه بسا ایجاد ارتباط اقتصادی و خرید نیازمندی از کشوری، برای تامین امنیت صورت پذیرد تا در شرایط بحرانی،  کشورهای فروشنده از کشور خریدار حمایت سیاسی کنند.

۳_ گاهی تولید یک کالا در کشوری مقرون به صرفه نیست و قیمت ان برای مشتری گران تمام می شود در حالی که می توان ان کالا را با قیمت ارزان از بیرون تهیه کرد‌.

در موارد و حالات یاد شده، قطعا و طبعا برای کشور خریدار هیچگونه وابستگی به کشورهای فروشنده ایجاد نشده است.

۴_ گاهی کشورهای خریدار، با فراوری و تبدیل کالای خریداری شده به کالای بهتر، همان کالا را به خریداران می فروشند و سودهای کلانی بدست می اورند.

نیک روشن است که کشورهای خریدار و نیازمند، کوشش می کنند تا در بلند مدت تکنولوژی و زیرساخت های لازم برای ساخت و تولید کالاهای مورد نیاز خود را در داخل کشورشان فراهم کنند.

از انچه گذشت می توان نتیجه گرفت که به جز یک حالت از نیازمندی که به "وابستگی"  کشور خریدار منجر شود، در حالات و شرایط دیگر، ان نیازمندی به "پیوستگی"  تبدیل شده است. یعنی کشورهایی که در چرخه داد وستد قرار گرفته اند به یکدیگر "پیوسته" شده اند و هر یک از انان از مزیت های دیگری به سود خود بهره می گیرد و کشورهایی که به اسم پرهیز از وابستگی در پی ان هستند تا در هر شرایط نیازمندی های خود را خودشان تامین کنند و به زعم خود به "استقلال"برسند، درواقع خویش را از مزیت های دیگران و دستیابی به توسعه و تامین امنیت پایدار محروم کرده اند.

نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار