روز ملی شادگان و برخی تناقض ها !

شوشان - علی عبدالخانی

شهرستان شادگان دارای بیش از ۵۷ هزار هکتار اراضی قابل کشت بود، ولی به دلیل سیاستهایی که منجر به کم آبی و خشک شدن رودخانه جراحی گردید، تنها نیمی از این اراضی به زیر کشت می رود. همچنین بیش از ۱۲هزار هکتار نخیلات با دو میلیون و پانصد هزار اصله در این شهرستان وجود دارد که بیش از یک میلیون اصله نخل از این تعداد در معرض نابودی و خشک شدن هستند. جمعیت  شادگان طی چند سال اخیر به دلایل متعددی از جمله بیکاری و کمبود آب کشاورزی و وضع معیشتی نامناسب کاهش چشمگیری داشته و گزارشها حکایت از مهاجرت تدریجی ساکنان منطقه دارد.

همه در حیرت هستند که این چه سیاست اقتصادی است که یک‌ منطقه معروف به حاصلخیزی و رونق شدید کشاورزی را به منطقه ای خشک و در آستانه مرگ و نابودی تبدیل کرده است؟ کدام اندیشه نا آشنا با حداقل های مدیریت اقتصاد، طبیعت، جغرافیا، محیط زیست و حتی سیاست، زمینه ساز نابودی یکی از بزرگترین تالابهای جهان گردید و چرا؟

در کنار این فاجعه عظیم الابعاد، نمایندگان استان و برخی مسئولین تحت عنوان روز ملی شادگان گرد هم آمدند و یکی از قشنگترین روزهای سیر و سیاحتی خود را با صرف صبحانه محلی در دارخوین و ناهار در شادگان و گردش در باقیمانده آبهای تالاب سپری کردند و در نهایت از همانجایی که آمده بودند، برگشتند و شادگان را با همه مصائب و گرفتاریهایش به حال خود رها کردند.

نماینده شادگان که شاهد عیان سیر قهقرایی این منطقه به سمت نابودی و فلاکت بوده و با همه علل و عوامل این سیر نابود کننده آشنایی کامل دارد، طی سخنانی گفت:

*<< مهمترین معضل شادگان بیکاری است و با فعال سازی گردشگری تالاب، شهرک صنعتی و فولاد شادگان و به کار گیری کارگران بومی می توان مشکل بیکاری را حل کرد... بعلت خشکسالی تالاب شادگان تبدیل به کانون ریزگردها شده و آب نیشکر موجب نابودی صنعت گاومیش داری و نخلداری در این شهرستان خواهد شد...>>*

واقعا انسان در خود می ماند که این نماینده چگونه قادر است مفاهیم متناقض را با همدیگر جمع بزند. از یک طرف حل مشکل بیکاری با فرض احتمالی (اگر نگوییم محال) بکارگیری کارگران بومی در فولاد و رونق گردشگری گره می زند و از طرف دیگر به مسئله نابودی فعالیت های صنعت گاومیشداری و نخلداری بواسطه آبهای سرازیر شده از  نیشکر اشاره می کند.

از ایشان باید پرسید که با وجود تبدیل شدن تالاب به کانون ریزگردها، صنعت گردشگری مزعوم شما چگونه می خواهد رونق بگیرد و بخشی از بیکاری فزاینده را مهار کند. مگر شما نمی گویید که نیشکر عامل نابودی تالاب و کشاورزی است، خیلی خوب ابتدا به سراغ این علت بروید و آن را بشکل ریشه ای حل و فصل بفرمایید، انگاه دم از معلولی بنام رونق گردشگری بزنید !. در فرض اینکه فولاد هم چند نفر از بیکاران را به کار بگیرد، این بکارگیری چه نسبتی از بیکاران ناشی از بی آبی را پوشش می دهد؟ مگر ابعاد مشکل بیکاری از چنین وجه ساده ای برخوردار است که با بکارگیری فرضی و احتمالی و نه لزوما قطعی عده ای از جوانان در فولاد، بشود از آثار منفی و فزاینده این مشکل کاست؟ نماینده شادگان طوری از گردشگری هنوز نیامده و کاملا مجهول، سخن می گوید که انگار مشکل اصلی در چنین مسائلی خلاصه می شود در حالیکه مشکل آن دیار آب است که کشاورزی و نخلداری، ماهیگری و همه صنایع دستی آنها را نابود و یک منطقه معروف به شادابی و خرمی را به منطقه ای فاقد حداقل های اقتصادی و زیستی تبدیل نموده است. آنچه این مراسم را متمایز کرده ، تعداد بالای تشکر و تقدیر و سپاس مسئولان دولتی از همدیگر یا از نماینده شهرستان است که با توجه به قصه تلخ این منطقه و حجم انبوه مشکلات آن، حق آن بود که تسلیت و تعزیت را جایگزین تبریک و تهنیت قرار می دادند. آیا صرف اختصاص یک روز بنام شادگان و تجمع عده ای از مسئولان و نمایندگان و شل کردن کیسه منابع عمومی به بهانه مقدمات سفر و پذیرایی و...، ذره ای از مشکلات آن منطقه را حل می کند؟