شوشان خرمشهر
استقلالی باشیم یا پرسپولیسی، تفاوتی نداشته و اصلا نمی توان حقیقت را کتمان نمود.
همانگونه که دیده اید، پرسپولیس با 2 گل تیم صنعت نفت آبادان را شکست داد. نفت آبادان تیمی است که توانسته پس از سالها با مربی توانمندی همچون فراز کمالوند و در پی همدلی مسولین آبادانی، همراهی سکوها و همچنین قطع نمودن مچ دست باند های مخرب درون و خارج تیم مجددا بازی هایی برزیلی را به نمایش گزارده و در کنار تیم سید سیروس پورموسوی برای فوتبال خوزستان حقیقتا آبروداری نماید. هر کسی در صحت گفته هایم ذره ای شک دارد نیم نگاهی به نتایج این 2 تیم انداخته و بازی های چشم نواز آنها را به خاطر بیاورد.
اما آنچه می خواهم بگویم بیان ضعف نفت در مقابل پرسپولیس نیست، بلکه اقتدار و شخصیت قهرمانی پرسپولیس زلزله مدنظرم است. یک بازی کم اشتباه و مالکانه همراه با تعداد پاس های بسیار زیاد که درصد بالایی از آنها سالم بود، همچنین سرعت انتقال بازی مناسب از فاز دفاع به حمله و بالعکس و چرخش معقول توپ در تمامی نقاط زمین به زیبایی هرچه تمامتر در کنار استفاده از پلان های A و B و حتی C جهت رسیدن به اهداف تاکتیکی خویش.
واقعا نمی دانم برانکو با پرسپولیس چه کرده که طی 3 سال اخیر این گونه در اکثر مسائل فنی و تاکتیکی خودنمایی می کنند. طی این مدت بجز 3 الی 4 بازی داخلی و خارجی لغزش و اشتباهات بزرگی در این تیم ریشه دار ندیده ایم و همین ثبات یکی از راز های موفقیت این تیم بوده است.
در این مسابقه بازی جوانمردانه و تاکتیکی نفت قابل ستایش است، اما تیم بزرگ پایتخت 1 سر و گردن بالاتر بود و یک بازی منطقی، تماما تحت کنترل همراه با تهاجم و تدافع در مواقع لزوم را از خویش به نمایش گذاشت. تیمی که در کنار استقلال احیا شده با شفر می توانند نویدبخش یک تیم ملی عالی در جام جهانی پیش روی باشند.
پس بی خودی نیست میروسلاو بلاژویچ به برانکو لقب پروفسور را داده است.
وحید امیری نیز نشان داد اگر قدر خویش را بداند خواهد توانست در روسیه عملکردی همچون مهرداد پولادی در جام جهانی گذشته داشته باشد.
نفت آبادان نیز اگر در هر کدام از خطوط 3 گانه یک بازیکن مناسب را جذب نموده و مشکلات مالی اش حل شود، خواهد توانست عملکرد خویش را بهتر از این کند و حتی سهمیه آسیایی برای سائوپائولوی ایران بگیرد.
نویسنده:محسن بابادی