سید آقایار حسینی هم غریبانه رفت

شوشان - محمد شریفی : به قول مهدی اخوان: «نفس در سینه ام لرزید و قلبم پاره شد از هم به یاد  مادر سرگشته ی ... افتادم»

دریغ و درد که قامت رعنایی بعد از گذران یک دوره ی سخت و پر از مصائب در غربت بیمارستانهای تهران و غفلت یاران رحل اقامت دائم به سوی آسمان بی نهایت نمود و در جوار حضرت دوست آشیان نمود، خدایش بیامرزد و روح بزرگش قرین رحمت واسعه ی حضرت حق بادا، بیش از دو دهه مفارقت و علاقه و ارادت به آن یار شفیق اسبابی شد که کوله باری از خاطر و خاطرات از ایشان را به ارث ببرم و آنها را به یاد بیاورم و در عالم تنهایی خودم زمزمه کنم و ایمان بیاورم که دنیا و مافی ها فرجام و سرانجامش رفتن است ، آقایار عزیز رفت ، اما تبسم های همیشگی اش ، مهربانی هایش و علایق بی حد و حدودش به حل مشکلات کارگران و سایر اقشار فرودست و غم دل خوردن هایش ..... را به یاد آورده و می آورم ، او کان صداقت بود در نهایت رفاقت ، .....

آقایار در فرایند انتخابات مجلس شورای اسلامی حرف هایی داشت که قابل تکریم و شنیدن بود و گوش های جماعت سیاست زده از شنیدن آنها عاجز بود ، او رفت .....اما یادش و نامش در خاطر وجدان های بیدار جاودان باقی خواهد ماند

مجددا این و غم درد جانگاه را به محضر فرزندان و خانواده ی ایشان و جامعه ی کارگری تسلیت و تعزیت عرض می نمایم 
با احترام

محمد شریفی