شعر محلی دزفولی گرت خاک از امین قزلباش

چَقدَه مَخی مِی پِتُ و دونُم رویی؟!

مینِ ریه اَم تا تَهِ جونُم رویی؟

چَقدَه مَخی خَرَه کُنی می تیه اَم

سِنگِ گَپی سُوزی وَسَط کُلیهَ ام

حیف نَبوه اُویی تُو کورُم کُنی

مینِ توواُم زِنده بِه گورُم کُنی

بینِ هَمه ی آب و هَوا هایِ پاک

هی بِمیویی تو فقط!گَرتِ خاک

روُدِگَه بَس کُن خُو رِقِش کُوردیه

آبِرو خاکانَه هَمه بُوردیَه

پی هَمَه دَه سالَه تُو لَج کُوردیه

کُلِ ای اُستانَه فَلَج کُوردیه

نومِ خُدا وَرِت تُو خُو عاقلی

یا نَه کِه هی دُورِ اُومونا وِلی

دونی اُومون مُقاوِم و مُحکَمِیم

اَر بَتَرِت آیَه نِقِش نَم دِهِیم

اِقده مُقاوِمیم کِه بِی شَک تَریم

موشَکِ نُه مِتریَه پی نون خُوریم

مُشکِلِمون یانَه کِه خیلی گُلیم

سی همَه تِیزِیم سی خُومونا کُلیم

یعنی اومون رَییس هرجا بووِیم

کاری سی دسفیل ابدا نَم کُنیم

تازگیا خوبِه میویی اَلام

نَم هِلیوم کتی اَ حوشوم دِرام...

خاکِ عَزیزُم یه جَوابی داهام

دَر بِرویی یا مو اَ دسفیل جاهام

خینِ اوشون سُرخه اُمون چا چیه؟

می سَرمون خاکهَ اوشون برفیه

هی بِزنِن پارو می بَرفا اوشون

هی بِکَشِیم لِکَه بِه خاکا اومون

مینِ خَبَر شُمال خو هی اَبریه

شهِر اُمون دَفنَه مری قَبریه

ایسو کِه بالا و زِمین یَه دَسه

اِقدَه بیيو خاک کِه بِه تِیرون رَسَه

قولِه داهام تا تو رَسی پایِه تَخت

مجلِسِمون طَرحِی بِریزهَ بِه وقت

اوسو بِه جا مالچ سَرِخاکا زَنِن

مُمکِنهَ کُل دَشتَه موزاییک کُنِن

زِندَه بِه گورُم اَ غَمِ بِی کَسی

کاشکِی تَرِسی تو به تِیرون رَسی