وزارت ارشاد اگر به این فیلم مجوز اکران داده است، باید پای این مجوز بایستد و اجازه ندهد عدهای چون حرفهای این فیلم را نمیپسندند جلوی اکران آن را بگیرند.
عصر ایران؛ مصطفی داننده- «عصبانی نیستم» را در جشنواره سال 92 دیدم. 4 سال پیش. رییس جمهور روحانی تازه به قدرت رسیده بود. حالا او دولت دوم خود را آغاز کرده است. چند ماهی هم از عمر دولت دوازدهم گذشته است. عصبانی نیستم اما هنوز اکران نشده است.
اینقدر زمان گذشته است که حتی من به سختی یادم میآید که داستان چه بود و چه بلایی سر قهرمان قصه عصبانی نیستم آمد.
آنگونه که از شواهد پیداست برخی از دست این فیلم عصبانی هستند و دوست ندارند ساخته رضا درمیشیان اکران شود. چندی پیش قرار بود این فیلم اکران شود. بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق بیانیهای صادر کرد و در آن نوشت:« چنانچه وزارت ارشاد از اکران فیلم عصبانی نیستم جلوگیری نکند، از جنبش دانشجویی و سایر اقشار ملت شریف ایران سیلی خواهد خورد.»
بر این زین میمانند اگر سکوت کنیدیاللعجب از سکوت در برابر گردن کلفتی
تهدید این تشکل کارگر افتاد و وزارت ارشاد اکران این فیلم را به تعویق انداخت. تعویقی که باعث شد 120 سینماگر که در میان آنها نام بزرگانی چون «داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایى و کیانوش عیارى» به روحانی نامه بنویسند و بخواهند که این فیلم اکران شود.
همه ما میدانیم که اوضاع فرهنگ از زمان روی کارآمدن حسن روحانی به مراتب بهتر از گذشته شده است. حداقل ما روزنامه نگاران به خوبی این معنا را درک میکنیم اما اینکه وزارت ارشاد دولت دوازدهم به خاطر یک تشر از اکران فیلمی خودداری کند جای تعجب است.
وزارت ارشاد اگر به این فیلم مجوز اکران داده است، باید پای این مجوز بایستد و اجازه ندهد عدهای چون حرفهای این فیلم را نمیپسندند جلوی اکران آن را بگیرند.
مگر نه اینکه قانون فصل الخطاب در همه مسائل است. قانون نیز میگوید فیلمی که مجوز اکران دارد باید اکران شود. پس پذیرفتنی نیست عدهای بخواهند با زور جلوی قانون را بگیرند.
تمکین در برابر گردن کلفتی از دولت حسن روحانی پذیرفتنی نیست. به ویژه برای آنهایی که با هزار امید در خرداد 92 و اردیبهشت 96 به روحانی رای دادند که شاهد چنین رفتارهایی نباشند. رفتارهایی که احتمالا سید ابراهیم رییسی هم به قدرت میرسید شاهد آن بودیم.
این همه فیلمهای توقیف شده در این سالها پخش شدند. آیا اتفاقی افتاد؟ فیلم توقیف شده زادبوم ساخته ابوالحسن داوودی بعد از 9 سال توقیف، امسال اکران شد. آیا اتفاقی افتاد؟ اتفاقا سوالی که بعد از دیدن این فیلم در ذهنها ایجاد شد این بود که چرا این فیلم 9 سال توقیف بود.
هرکسی با دغدغه خاص خود به روحانی رای داد. اهالی هنر هم دغدغه توقیف و دیده نشدن داشتند. روا نیست آن همه امید را به خاطر یک تهدید ناامید کنیم.
اگر قرار باشد که دوستان تهدید کننده به این نتیجه برسند که با هر بیانیهای میتوانند اسب خود را برانند، قطعا دیگر از این زین پیاده نخواهند شد و وزارت ارشاد روحانی به جای تمکین به قانون در برابر تهدید سر خم خواهد کرد.