عیار اصلاح طلبی

شوشان - رجبعلی کرد - مدرس دانشگاه :

اصلاح طلبی یک رویکرد سیاسی است که دارای مشخصه ها و مؤلفه‌هایی است. فرد و یا تشکیلات اصلاح طلب براساس آن خواستگاه اصلاح طلبانه و دیدگاه های خود را درجامعه و به طرق مختلف ازجمله سخنرانی، مقاله ،بیانیه ،مذاکره ،مناظره و موضع گیری ارایه میدهد و به منصه ظهور می رساند وبدین طریق ضمن اشاعه افکار و اندیشه های اصلاح طلبی دنبال شناساندن هرچه بهتر افکار اصلاح طلبانه و جلب و جذب آحاد جامعه ودر نتیجه جذب آراء مردم و در دست گرفتن قدرت ازراه مسالمت آمیزودررقابت سالم و سازنده و در چارچوب قانون اساسی است. در مشی اصلاح طلبانه قدرت هدف نهایی نیست بلکه بهترین و مهم ترین و اثر گذارترین وسیله برای عملیاتی کردن اهداف بلند و متعالی اصلاح طلبی است. توسعه و تعالی ایران اسلامی هدف و غایت اصلاح طلبی ناب است و برای رسیدن به این هدف لازم است یک سری اقداماتی که در منشور و مانیفست اصلاح طلبان است انجام گیرد.

ذکر این نکته خالی ازلطف نیست که دیگر رویکردها و احزابی که طبق قوانین جمهوری اسلامی فعالیت میکنند ازجمله رویکرد اصول گرایی نیز در پی اعتلای ایران اسلامی بوده وهستند اما بامشی و روش های دیگر که در بعضی از موارد به شدت با روش و منش اصلاح طلبی فاصله فاحش دارد.لذا ایرادی نداردکه وقتی اصول گرایان دولت را دردست دارند با مشی وشیوه های خود کشورداری کنند چراکه تابلو آنها مشخص و دنبال عملیاتی کردن شعارهایشان هستند و باید گفت اگر غیر ازاین میبود و برخلاف شعارها وبیانیه ها و مواضعشان عمل میکردندایراد داشت و تعجب برانگیز بود. پس هرچه که عملا اصول گراتر باشند و بیشتر روی مواضعشان تکیه و تاکیدکنند عیار اصول گرایی شان بیشتراست. با کمی تسامح همین وضعیت در مورد اصلاح طلبان صادق است. یعنی اصلاح طلبان پس از پیروزی و در قدرت قرار گرفتن هرچه بیشتر بر اصول اصلاح طلب پایبندی بیشتری داشته باشند و دراین راه سختی ها و ملامت ها را تحمل کنند و هزینه آن را برای مردم بپردازند عیار اصلاح طلبی آنان بیشتر است و هرچقدر ازاین عیار کاسته شود بعنوان ضعف درکارنامه اصلاح طلبان ثبت و ضبط و مردم نمره واقعی را در موعد مناسب به آنان خواهند داد. مردم ممتحن خوبی هستند و این یک واقعیت تلخ است که اگر این عیار به اندازه زیاد و غیر معمول کاهش یابد دیگر نمی توان نام اصلاح طلبی بر آن نهاد_که هرگز چنین مباد_.

اصلاح طلبان باشعارهای جذاب و میهن پرستانه و ملی و موازی و هم راستای مذهب و اعتلای انسانیت و در مسیر تداوم شعارهای انقلاب مورد اقبال مردم قرار گرفتند و هرچند ضعف و کاستی هایی که داشتند در مجالس گذشته و دولت اصلاحات با عیارخود فاصله نگرفتند و مردم همه کاستی ها و نارسائی ها را به پای اصلاحات ننوشتند و یکی از دلایل محکم روی آوردن مردم به رویکرد اصلاح طلبی در مجالس بعدی وشوراهای اسلامی شهر و به ویژه رای قاطع به دولتهای اول و دوم تدبیر و امید است. در دولت اول انتظار بیشتری می رفت که مشی اصلاح طلبی بروز و ظهور می کرد اما یک فاصله ای بین شعارهایی که مورد اقبال مردم بود و عملکرد دولت وجود داشت که مردم و اندیشمند و نظریه پردازان و احزاب اصلاح طلب با درک شرایط و موقعیت کشور و اصلاح طلبان و مسایل جهانی سطح توقعات خود را پایین آوردند و با واقعگرایی در دور دوم نیز مصمم تر به صحنه آمدند و با یادآوری عملکرد دولت احمدی نژاد و با شعار'به عقب برنمی گردیم' حماسه ای دیگر آفریدند. اما متاسفانه این بار حتی به اندازه دولت اول به شعارها جامه عمل پوشیده نشد. این بار شاهد عقب نشینی غیرقابل تصور و البته غیر قبول دولتمردانی هستیم که مدیون اصلاح طلبان و مرهون ملت هستند. امروزه شاهد مدارای بیش ازحد بسیاری از مدیران عالیرتبه این دولت با جناح مقابل  هستیم. این مدارا در بعضی موارد اینقدر افراطی و شدید است که نام آنرا نه تنها نمی توان مدارا و تعامل گذاشت بلکه معامله گری ،وارفتگی، عقب نشینی و گاهی باج دادن باید گذاشت. این گونه مدارا کردن باید مداوا شود وگرنه به اغما رفتن اصلاحات بعید نیست. برخی از مدیران عالی دولت فعلی که با همه وجود اصلاح طلبند وتردیدی در تفکر اصلاح طلبی آنان وجود ندارد اما در عمل در مسیر اصلاح طلبی لنگ میزنند و در تقویت و ارتقاء و بکارگیری نیروهای اصلاح طلب ناب و پرتوان وبا انگیزه که برای اصلاحات هزینه دادند ناتوانند و بسیارضعیف عمل می کنند.

اگر اینها را با عمل شان محک بزنیم عیار اصلاح  طلبی شان چند است? برخی از مدیران از ترس افراط گرایی بشدت دچار تفریط شدند برخی برای حفظ مقام خود و بدلیل دراکثریت بودن نمایندگان اصول گرا وجلب نظر آنان گوش شنوایی برای شنیدن سخنان خیرخواهانه اصلاح طلبان ندارند .خلاصه هرکدام  به طریقی و به دلیلی درعمل با رویکرد اصلاح طلبی فاصله گرفتند غافل اینکه عیار اصلاح طلبی را کاهش میدهند. آیا می خواهند نام این رفتارهای ضد اصلاح طلبی را مصلحت بنامند؟ فرق است بین مصلحت و مماشات. این چه مصلحتی است که به قیمت خوش آمد بعضی از اصول گرایان بذر ناامیدی و یاس دردل اصلاحات و مردم کاشته شود. مدیرانی باهمه توان از طیف دیگر حمایت کردند و چنانچه پیروز می شدند ابقاء و اکثراً ارتقاء پیدا می کردند و باشرایطی و بطور معمول حق هم همین بود. رقابت سالم و دموکراسی به معنای دست به دست گشتن قدرت. اما آیا این سوال برای مدیران عالی این دولت پیش آمده که همان ها الان در کجای قدرت هستند؟.

آیا می دانند که تقریباً همه سرجای خود و اگر تعداد قلیلی یک پله پایین آمدند درعوض تعدادی از آنان حتی ارتقاء یافتند! به هوش باشیم که مردم باهوشند. به هوش باشیم که پنج سال گذشت و سه سال دیگر مثل برق میگذرد. ای جماعت دولتمرد راس قدرت بدانید ما دلمان به حال این ملت میسوزد که با شعارهایی رای آنان را میگیرید اما به آن شعارها عمل نمی شود.

ای جماعت اصول گرا بدانید که اصلاح طلبان دشمن شما نیستند بلکه رقیب رفیقند. شما دو گروه با تفکرات سیاسی متفاوت و با هدف مشترک اعتلای ایران اسلامی هستید. پس هم اصول گرایان عیارخودراحفظ کنند و وقتی درقدرت نیستند اصرار به ورود در دولتی که با افکارشان سازگارنیست دست و پا نزنند و بگذارند اگر ضعفی هست به پای خودشان نوشته شود و هم اصلاح طلبان بخاطر چند روزبیشتر درقدرت ماندن شعارهایشان و مردم و خواسته های آنان را فراموش نکنند و عیار خود راپایین نیاورند. دغدغه خاطر همه ما باید مردم باشد.

 اگر روزی مردم از همه جناح های داخل نظام ناامیدشوند و کل حاکمیت زیرسوال رود درپیشگاه خدا و خون شهدا ومردم چه جوابی داریم؟ خدا آن روز را نیاورد. مردم به امیدی پای صندوقهای رای آمدند و به شعار اصلاحات و اعتدال رای دادند. اگر میخواهیدامید را در دل شان زنده کنید به شعارهای تدبیر و امید پایبند باشید وبا رای مردم بازی نکنید و عیارخودتان را پایین نیاورید حتی اگر از سمت تان پایین بیایید.