سهام خزلی
اهواز یکی از شهرهای قدیمی ایران است که متاسفانه بدرستی شناخته و شناسانده نشده است ، به طوری که حتی بسیاری از شهروندانی که زاده و مقیم این کلانشهر هستند هنوز به درستی با ابنیه و عمارت های قدیمی و تاریخی این شهر آشنایی ندارند. اهواز با توجه به قدمتی که در طول تاریخ داشته ، حکمرانی سلسله هایی همچون اشکانیان ، ساسانیان ، هخامنشیان ، عباسیان ، امویان ، مغولان و تیموریان را تجربه کرده است ، اما به دلایل متفاوت از جمله کم توجهی مسئولان ، این عمارت ها را از دست داده و معدود بناهایی هم که باقی مانده اند نیز در شرف نابودی هستند.
هر سال در آستانه عید و تعطیلات نوروز ، دغدغۀ بسیاری از شهروندان اینست که تعطیلات را چگونه و کجا سپری کنند. بی شک اهواز یکی از فقیر ترین شهرها به لحاظ مکانهای تفریحی و سیاحتی ست و این در حالیست که با توجه به پتانسیل های موجود میتوان بهره گیری فراوانی از امکانات موجود در این شهر به عمل آورد. در شهر اهواز عمارت های قدیمی و تاریخی فراوانی وجود دارد که علیرغم ثبت شدن نامشان درفهرست آثار ملی هیچگونه مرمت و بازسازی روی آنها صورت نگرفته است . از جملۀ مهمترین این مکان ها میتوان به عمارت زیبا ، شکیل و تاریخی خانۀ دادرس اشاره کرد .
این عمارت باشکوه که از دوران قاجار باقی مانده در خیابان عبدالحمید اهواز واقع شده است اما متاسفانه در حال حاضر به عنوان انبار کفش از آن استفاده میشود ، حال آنکه با توجه به قرار گرفتن آن در مرکز شهر میتوان با تبدیل این عمارت به موزۀ مردم شناسی بهترین بهره برداری را از آن صورت داد. بنای معین التجار یکی دیگر از این مکانهای بی نظیر تاریخی ست که در خیابان 24 متری اهواز ، قدمتی به درازای تاریخ داشته و از دوران پادشاهی ناصرالدین شاه تاکنون گذر ایام را به نظاره ایستاده است.
خانۀ قزلباش ، خانۀ ماپار ، سرای عجم ، منزل نفیسی ، دانشسرای مقدماتی پسران ، سقاخانه و بسیاری دیگر از این دست بناها تنها تعداد اندکی از ابنیه و مکانهای تاریخی کهن شهر اهواز است که با اندکی درایت و دلسوزی مسئولین ادارۀ کل میراث فرهنگی و گردشگری میتواند به تفرجگاهی دلچسب و بی نظیر برای گذران اوقات فراغت شهروندان صبور و کم توقع اهوازی تبدیل شود . خانه هایی سنتی با معماری های بسیار زیبا و چشم نواز که در روزگاری دور همچون نگینی بر انگشتری شهر میدرخشیدند ، امروز نیز میتوانند با اندکی مرمت و نگهداری ، با تبدیل شدن به انجمن شعر ، نگارخانه و یا موزه های مردم شناسی ، به کانونی برای تبادل فرهنگ و هنر تبدیل شوند. این حق بی چون و چرای هر شهروند است که از ابتدایی ترین حقوق شهروندی خود ، که همان آشنایی با راه و رسم نیاکان است برخوردار باشد و این میسر نیست مگر با حفظ ابنیه و اماکن باستانی و تاریخی.
مرمت و نگهداری از این دست بناها که اتفاقا تعدادشان هم کم نیست ، با جذب گردشگران ،موجب رونق اقتصادی شهرمان می شود، ضمن اینکه چنین بناهایی مکانی مناسب برای فعالیت انجمن های دوستدار میراث فرهنگی خواهد شد. امید است مسئولان ، با درایت و دلسوزی ، پیش از آنکه این سراها به ویرانه تبدیل شود رهکاری مدبرانه بیاندیشند.