شیپور بیدار باش/ استراتژی "نینجوتسو" برای مبارزه با ریزگردها

شوشان - عبدالرحمن نیک سرشت :

نگارنده، درحال حاضر هیچ دشمنی را، قدارتر از ریزگردها و متحدانش، یعنی؛ دست اندرکاران خاطی و مدیران اهمال کار، برای ملت ایران نمی بیند.!

بنابراین، صاحب این نوشتار برای مقابله با چنین خصم ویرانگر و نیز، برای اطمینان هرچه بیشتر نابودی آن، ضرورت اتخاذ "استراتژی نینجوتسو" را پیشنهاد می دهد.

"نینجوتسو" یک هنر رزمی است که روش مبارزه به "نینجاها"، را آموزش می دهد تا آنها، راه جنگیدن با دشمنان خود را با بهره مندی از سلاح های کاملا متفاوتی(10 سلاح برگزیده) فرا گیرند که از جمله آنها، می توان به سلاح  "ستاره ی نینجا" یا 《شورایکن》 اشاره نمود.

بنابراین "نینجاها" براساس پیروی از هنر های رزمی و با بهره مندی از روش مبارزه "نینجوتسو" که بانی و حامی استراتژی های خطای ناپذیر اصابت تیر به هدف است، همواره در هنگام نبرد، چندین عدد از این ستاره ها(شورایکن) را برای صفر کردن ریسک خطای احتمالی، همزمان به سوی هدف مورد نظر پرتاب نموده و همچنین به شکل تیمی، بطور همزمان از هر ده سلاح برگزیده استفاده می نمایند تا امکان شکست در مبارزه را منتفی و یا از پیشروی بیشتر دشمن جلوگیری بعمل آورند.

الغرض، بعد از انتشار مقاله ی "ریگ پاشی، آسانترین، سالم ترین، سریعترین، ماندگارترین و سودمندترین روش، در طرح مقابله با ریزگردهاست"، متاسفانه مشاهده نمودیم که بازتاب آن نوشتار، خوشایند بعضی از افراد ذینفع قرار نگرفت.

آری، همان کسانی که به نوعی در اجرای طرح های آب و خاک( نهال کاری و مالچ پاشی) ذینفع هستند و هم اکنون در حال تکتازی هستند. زیرا، بیشتر اعتبارات استانی و ملی در آن طرح ها را خود هزینه می کنند و لذا به همین خاطر است که آنها از بیان طرح های ابتکاری و ایده های جدید استقبال نمی نمایند و نوعی آن را رقیب تراشی برآورد نموده و از مطرح شدن آن، احساس خطر می کنند‌. و از سویی بی میل نیستند که اعتبارات تخصیصی کلان در آینده را، به نفع وابستگان اقتصادی - سیاسی خودشان کارسازی کنند .

بنابراین، از این بابت، بهتر است همه ی ناظران گوش بزنگ باشند و خط قرمز آنها باید تندرستی، سلامت و حفظ امنیت روحی و روانی مردم در طرح مقابله با ریزگردها باشد.

براین مبنا، نگارنده  دلایلی فهرست وار، بشرح زیر ارائه می نماید، که دانستن آنها، حق افکار عمومی و گروه های تصمیم ساز و تصمیم گیر است.

1- رویکرد، مواضع و صداقت منطقی دست اندرکاران، در خصوص سرعت عمل، دقت در نظارت، نتایج مطلوب ، و حفظ مسایل زیست محیطی در قبال موفقیت طرح مقابله با ریزگردها، همیشه باید مدنظر باشد .

 2- نوع پرسشگری از دست اندرکاران، باید معطوف به این مطالبه گردد که حق استیضاح آنها در نزد افکار عمومی، به خاطر انحصار در اتخاذ روش های موجود و عدم اجازه ظهور به سایر راهکارهای دیگر، محفوظ است.

نتیجه گیری

 الف: آیا واقعا، همه ی دست اندرکاران امروزی صرف نظر از مقام و سوابق کاری شان، که در طرح مقابله با ریزگردها مسئولیت مستقیم و یا غیرمستقیم دارند،  اصولا، در جایگاهی هستند که برای سرنوشت یک ابر بحرانی بدین گستردگی که پیامدهای امنیتی در بردارد، تصمیمات انحصاری اتخاذ نمایند.

ب: با توجه به بودجه ی تخصیصی کلان از سوی صندوق ذخیره ی ارزی، چه ترس و واهمه ای می تواند وجود داشته باشد، تا دست اندرکاران نتوانند یا نخواهند از اجرای طرحی های ابتکاری دیگری چون ریگ پاشی، و نیز سایر طرح های ارزنده ی دیگر مثل احیای آبهای قلیایی(زهاب ها، پساب ها و آب دریا) توسط آبشیرین کن ها، بهره نگیرند.

ج: نگارنده معتقد است عزم ملی در طرح مقابله با ریزگردها باید براساس "استراتژی نینجوتسو"، که شرح آن را بیان نمودیم، به مثابه ی شیپور بیدار باشی تصور شود تا از این رهگذر، همه ی ظرفیت های موجود تجمیع گشته، و امکان ظهور منطقی ایده ها و ابتکارات کارشناسان دیگر فراهم گردد. زیرا، به هیچ وجه عقلانی نیست که کل بودجه ی تخصیصی، در اجرای روش هایی خلاصه یا  مصروف شوند که فقط عده ای خاص و منافع طلب درستی آنها را تائید کنند و این در حالی است که پروفسوران این آب و خاک، همچنان معترض آن روش های اجرایی هستند و در بیان نظراتشان، همواره  مهجور بمانند و خدای ناکرده، چنانچه اگر، این روش ها کارساز واقع نگردند و دوباره سرو کله ی ریزگردها، پیدا شود، چه کسی در نتیجه ی این پیامد ها ی منفی، که منجر به نارضایتی مردمی است، جوابگو خواهد بود.