توانمنـدی ما در جنـگ ســایبـری

داود سالمی

جنگ های سایبری اصولا دارای زمان و مکان مشخصی نیستند بعبارتی دیگر این گونه نبردها فاقد زمان و مکان ارزیابی شده قبلی هستند و باتوجه به روند سریع سیر تغییرات جنگهای فیزیکی به سایبری و تحولات شگرف نشان میدهد که در جنگ های نوین امروزی کشوری میتواند حرفی برای گفتن داشته باشد که توانمندیهای مناسبی جهت جولان دادن در عرصه جنگ سایبری داشته باشد.

اگر چه کشور ما در ابتدا به کندی و یا دیرتر از سایر کشورهای دیگر به عرصه سایبر و فناوری مرتبط با آن پیوست ، ولی مستندات موجود و اعترافات دشمنان حکایت از آن دارد که پیشرفت های نسبتا مناسبی در این زمینه حاصل شده است .

در حال حاضر دسترسی اینترنت در اکثر نقاط دور و نزدیک کشور در اختیار همگان میباشد و تعداد کاربران اینترنتی به حدودبیش از 32 میلیون نفر بالغ شده است .

البته باید توجه داشت که حجم و سرعت اینترنت در دسترس کاربران به مراتب از کشورهای در حال توسعه دیگر و حتی برخی همسایگان ، پایین تر می باشد .

از لحاظ فناوری های نرم و سخت ، پیشرفت های خوبی به ویژه طی سالیان اخیر صورت گرفته است . با این حال بر اساس اصول پدافند غیر عامل ، بسیار لازم و ضروری بنظر میرسد که متخصصان داخلی ، بومی سازی نرم افزار های مورد نیاز را با توجه به نیازها و شرایط کنونی کشور سرلوحه کار خود قرار دهند وکاملا ً مطابق اهداف و برنامه های درنظرگرفته شده نهادینه کنند ، این امر مصونیت حفاظت از سیستم ها را افزایش داده و سرعت عمل را بالا میبرد از سوی دیگر احتمال خرابکارهای ارتش سایبری دشمن را درمواقع بحرانی به شدت کاهش می دهد.

همچنین به نظر میرسد با توجه به اینکه سخت افزارهای رایانه ای و سرورهای شبکه عموماً از خارج وارد کشور می شود ، سرمایه گذاری در این فناوری جهت تولید قطعات و سخت افزارهای مورد نیاز بسیار ضرورت داشته و باید در اولویت اصلی متولیان امر قرار گیرد .

طبعاً خود کفایی در تولید سخت افزارها ضمن اینکه از خروج مقدار قابل توجهی ارز از کشور جلوگیری می کند ، امکان صادرات و کسب منابع مادی گسترده ای را نیز فراهم می کند . به عنوان نمونه ساخت و پرتاب ماهواره « امید » به فضا و دستاورهای هوافضا که با موفقیت به نمایش گذاشته شد علاوه بر اینکه از اسراف منابع مالی جلوگیری می کند ، خطر و ریسک وابستگی اطلاعاتی را نیز تا حد زیادی کاهش داده و امنیت بیشتری را برای فضای سایبر ایران به ارمغان می آورد.

درخصوص سربازان سایبری ، با توجه به تلاش های صورت گرفته درسازمان پدافند غیر عامل پیشرفت های بیشماری حاصل شده و نتایج آن در برخی موارد مشاهده میشود . امروز ارتش سایبری ایران به چنان موفقیتی دست یافته که یکی از مؤسسات نظامی و امنیتی آمریکا ، ارتش سایبری ایران را جزء پنج کشور برتر جهان محسوب کرده است .

مؤسسه « دیفنس تک » با استناد به آمار دریافتی از سازمان سیا تعداد نیروهای سایبری ایران را بیش از 2400 نفر به علاوه 12 هزار نفر نیروی ذخیره مردمی تخمین زده است . همچنین سیا با اذعان به توانایی و ابتکار تیم رصد سایبری ایران و با اشاره به برخی از مشخصات ارتش سایبری ایران نوشت با این آمار های می توان تا حدی توانایی عملی ایران در نبرد سایبری را تخمین زد.

شناسایی و حذف صد ها سایت اینترنتی مستهجن و دستگیری سی نفر از گردانندگان آن ، هک کردن سایت های رژیم صهیونیستی ، هک صدها سایت متعلق به وهابیت پس از هک شدن برخی سایت های شبیه و هک سایت توییتر را می توان به عنوان نمونه های و مصادیق قدرت ارتش سایبری ایران بر شمرد.

پیشرفت سایبری ایران تا به آن جا حاصل شده که دستگاه امنیت داخلی رژیم صهیونیستی «شاباک » واحد ویژه ای را موسوم به مبارزه با تروریسم اینترنتی برای مقابله با ایران و حزب الله لبنان در شبکه اینترنت تشکیل داد. بنا بر نوشته روزنامه صهیونیستی « یدیعوت آحارنوت » ، «شاباک » این واحد را «رام » نامگذاری کرده است و تشکیل آن به منظور محافظت از کاربران صهیونیستی رایانه صورت گرفته است.

تجربه 8 سال دفاع مقدس و خود کفایی نیروهای نظامی ایران در تولید جنگ افزارهای پیشرفته ، ساختار نظامی ایران را به سطح قابل اتکایی از رشد و توسعه درزمینه سیستم های الکترونیک رسانده است . افزایش درجه خود کفایی کشور در این زمینه ها می تواند قدرت بازدارندگی ایران را در جنگ های الکترونیک بالا ببرد. همچنین توسعه فناوری فضایی در کشور و اتکا به ماهواره های ملی نظیر زهره ، مصباح و سینا می تواند درجه بالایی از امنیت و ایمنی اطلاعات را درکشور فراهم نماید.

جدای از مسائل یاد شده مقابله با جنگ سایبری نیازمند ایجاد تحول اساسی درساختار مدیریتی کشور نیز هست . امروزه سیستم های مدیریتی سلسله مراتبی کارایی خود را تا حد زیادی از دست داده اند و مدیریت های شبکه ای رواج پیدا کرده اند. مقابله با جنگ سایبری که بر اساس سیستم شبکه ای طراحی شده ، نیازمند چارچوبی منطبق و هماهنگ با آن می باشد .

بنابراین سازوکارها و راه و روش های پیشین با توجه به سیرتحولات بنیادین جوابگوی مقتضیات کنونی نمی تواند باشد . و تغییر دیدگاهها ، روشمند کردن و بروزرسانی ابزار ها همراه با گذر زمان جهت سرعت بخشیدن رسیدن به اهداف مشخص بسیار ضروری و حیاتی می باشد.