بدون تعارف زمان آن رسیده است که حرمت و حیثیت دین از دینداران جدا به حساب آید. اینطور که پیش می رود و بی مبالاتی ها و عملکرد بسیار ضعیف بسیاری از دینداران را مشاهده گر هستیم، اگر این دو(دین و دینداران) اینچنین بی حساب و کتاب و بی منطق به هم گره زده شوند، به شکلی که به آسانی نتوان بینشان تمایز و تفکیکی قائل شد، متاسفانه در آینده ای نه چندان دور وضع دین نیز همانی خواهد شد که وضع بسیاری از دینداران آن گشته و دارد می شود.

سفره ی چرب و شیرین دنیا، عالَم لذتبخش شهرت و محبوبیت و خصوصاً دنیای جذّابِ حکومت و قدرت و مقام و منصب، چنان انسانها و از جمله بسیاری از مردم منتسب به دین الهی را از خود بیخود نموده و در چنبره ی قُوّت خویش گرفتار کرده است، که آنانیکه همیشه مترصد و منتظر خرده گیری به ساحت مقدس دین الهی بوده اند، همه ی این نابسامانی ها و آسیب ها را بپای دین نوشته و هر روز ناجوانمردانه و جسورانه خشتی از حصار حصین دین برخواهند داشت.

پس برای دفاع از کیان دین الهی، همواره باید گفت و نوشت و فریاد برآورد که؛ "ایهاالناس! دین و دینداران دو حقیقت مستقل از یکدیگرند. دین الهی حقیقت و ارزشی ثابت و ماندنی و دینداران حقیقتی متغیّر، متکثّر و رفتنی اند. لذا هیچگاه نمی بایست خطا و گناه ناآگاهانه و یا تعمدی دینداران بپای دین گذاشته شود. دین الهی از هر ناپاکی و کژی و کاستی دور و منزه و دارای شاخص هایی مستحکم، مطلوب و مطمئن برای عمل در پندار و گفتار و رفتار مومنان است. چنانچه در فرایند عمل به فرامین، تکالیف و معارف دینی انحراف از معیار و ناخالصی مشاهده گردد، این ناخالصی و نقصان صرفاً مربوط به عملکرد آندسته از کسانی است که خود را مومن به دین الهی دانسته ولی در مقام عمل همواره کُمَیتِشان لنگیده است".

مصالحی که دین برای برپایی ساختمان دنیا و عقبای مومنان در نظر گرفته است، همه از جنس مرغوب و باکیفیت هستند. اگر ساختمانی کج و معوج و یا سست و نامطمئن مشاهده می شود، بدون شک می بایست اشکال کار را در اثر زمین نامناسب، نقشه ی غلط، اساس نامستحکم، معماری ضعیف و عدم دقت در سازوکار آن جستجو کرد. ساختمانی که با مصالح دینی برای زندگی مومنان در دنیا و آخرت ساخته می شود، مطمئناً از گزند باد و باران و طوفان و زلزله های مادی و معنوی در امان خواهد بود.

(کُمَیت: اسب سرخ رنگ که به سیاهی زند و دارای دُم و یال سیاه است)