ویژه های فرهنگ/جولان کلوچه در برنامه های کودک!

روزنامه فرهنگ جنوب در ستون ویژه های خود نوشت : تبلیغات تجاری تاثیری ناخودآگاه و تدریجی، امّا عمیق بر باورها، عادت ها، آرزوها و آداب و رسوم شهروندان باقی می‌گذارد. تبلیغات آنان را تنوع طلب، جویای رفاه و دارای حق انتخاب برتر می‌کند.

با ورود کالاهای جدید، نوع زندگی و مطالبات مردم تغییر می‌کند و رؤیاها و اهداف آنان عوض می‌شود. در این میان برنامه های شاد و خاطره انگیز کودکان و نوجوانان در چند ماه اخیر آنچنان به تسخیر پیام های بازرگانی درآمده اند که دیگر حال و هوای کودکی و نوجوانی در آنها به فراموشی سپرده شده است. بازیگرها و چهره های دوست داشتنی این برنامه ها تبدیل به بازیگران برنامه های تبلیغاتی شده اند که حس و حال کودکی را از یاد برده اند و برای بچه ها یادآور کلوچه و ماکارونی اند! از نگاه برخی بزرگترها قاب شیشه ای تلویزیون مدت هاست که جذابیت خود را از دست داده است جذابیتی که خوشبختانه با بودن چهره ها و شخصیت های دوست داشتنی در نقش عموهایی شاد و خندان تلویزیونی چون عمو قناد، عموهای فیتیله ای، پوررنگ، هنوز برای کودکان پا برجاست اما چند وقتی است که حرکت ها، قصه ها، حرف ها و بازی های عموهای تلویزیونی هم بدل به نمایشی تصنعی برای تبلیغ کلوچه، ماکارونی، آب میوه و... شده است.

این درست است که تشویق مردم به مصرف، رونق بازار و اشتغال آفرین است اما آیا کودکان باید جامعه ی هدف تبلیغات باشند؟ نگاهی گذرا به چگونگی پخش برنامه های ویژه ی کودک در چند ماه اخیر نشان می دهد که گردانندگان و تصمیم گیران صدا و سیما نسبت به این برنامه ها رویه ای نامطلوب و ناخوشایند در پیش گرفته اند که اگر چاره ای برای آن اندیشیده نشود، مخاطراتی جدی برای مخاطبان آن در پی خواهد داشت. پخش آگهی بازرگانی در میان برنامه ها شاید به عنوان زنگ تفریح و وقفه ای کوتاه مناسب به نظر بیاید اما قرار دادن و گنجاندن پیام های بازرگانی و تبلیغ کالاهای مختلف در متن این برنامه ها غیرحرفه ای و نامناسب است و به هیچ وجه قابل توجیه نیست. گنجاندن پیام های بازرگانی در این نمایش ها موجب می شود که کودکان پیام نمایش را در جهت تبلیغ کلوچه و ماکارونی و ... ارزیابی کنند و از اصل پیام فاصله بگیرند برای نمونه وقتی هدف نهایی نمایش حکایت های معروف مثنوی معنوی و یا اشعار حافظ و داستان های حماسی فردوسی تبلیغ کلوچه، کیک، ماکارونی و... باشد، کودک هرگز نمی تواند به طور کامل پیام اخلاقی تربیتی داستان را درک کند و معمولا آن را در راستای تبلیغ کالای ارائه شده ارزیابی می کند!