- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۱
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
خداداد ابراهیمی / روزنامه نگار
برشی ازیک یادداشت اجتماعی;
هیس دخترها فریاد نمی زنند عنوان فیلمی سینمایی است که سال ۹۲ به همت پوران درخشنده کارگردان متعهد و متهور ایرانی، بی اعتنا به منتقدان سطحی نگر، ساخته شد و با اقبال واستقبال کم نظیر مردم مواجه گردید فیلمی که نه تنها، به گیشه بلکه به اندیشه، رونق بخشید وبه مردم و مسئولان هشداری تکان دهنده داد.
این فیلم دربارهٔ آزار جنسی کودکان و تعرض به اطفال خردسال بود. سوژه اجتماعی فیلم چنان متعالی و هنری بود که با تمجید نشریه معتبر ورایتی ایالات متحده آمریکا مواجه شد.
نگاه ژرف و مسئولانه به یکی از آسیب های اجتماعی و آگاه سازی خانواده ها وهشدار به والدین فرزندان خردسال خصوصا دختربچه ها دربرابر آزارهای پنهان بیماران جنسی رها شده در جامعه، مرکز ثقل فیلمنامه فیلم مذکور بود.
و.....
وقت آن است که والدین بپذیرند که نباید آسیب های اجتماعی را کتمان کرد بلکه باید با اظهار و مشاوره های خانوادگی و تخصصی به نحو مطلوب به آرامش و امنیت کودکان و قربانیان آزارهای جنسی نائل آمد. دراین راستا از سوی نهادهای مربوطه و کارشناسان تربیتی توصیه ها و هشدارهای اثرگذاری ارائه شده است که عمل به آن ها می تواند از بسیاری از آسیب های اجتماعی نظیر کودک آزاری پیشگیری نماید.
و...
پدر، مادر ! ما مقصریم. ما مقصریم و فرهنگ غلطی که درتربیت و پرورش روح وجان فرزندانمان انتخاب کرده بودیم، روشی که راه نبود بلکه بیراهه بود. پذیرش آن فرهنگ غلطی بود که سبک زندگی مارا تغییر داد فرهنگی که از کودکی در گوش تمام زنان و دخترکان این سرزمین زمزمه شد:
«هیس! دختران فریاد نمی‌زنند.»
