أوْفُوا بِالْعُقُودِ!
ایده ی همسان سازی حقوق و مزایای کارمندان و کارکنان شاغلین دستگاه های دولتی و بازنشستگان کشوری و لشکری (دریافتی ماهانه) زمانی در اندیشه ی مدیران و تصمیم گیرندگان کشور و از آن مهمتر نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی شکل گرفت که به روشنی تمام دریافتند؛ افراد بازنشسته علیرغم داشتن تحصیلات، تجارب، پست سازمانی و شرایط یکسان و در بسیاری از موارد بالاتر، و از آن طرف مشکلات و گرفتاری های عدیده ی بیشتر در دوران پیری و سالخوردگی که خود مثنوی هفتاد من کاغذ است، متاسفانه نه تنها از نظر دریافتی، حداقل مانند شاغلین نیستند، بلکه بصورت تبعیض آشکار پایین تر نیز هستند.
لذا الحمدالله همّت ها و ایده های آنان متمرکز و متحد گردید و طرح "همسان سازی" را برای دریافتی منطقی تر و عادلانه تر مصوب نموده و در بودجه ی سنواتی نیز هر ساله برای اجرای آن اعتبار لازم ولی ناکافی را در نظر می گیرند.
دو نکته ی مهم و ساده در اینجا بصورت خلاصه و همه فهم قابل طرح است: اول اینکه علیرغم وجود مصوب شدن طرح همسان سازی و پیش بینی اجرای آن در یک بازه ی زمانی حداکثر پنج ساله، آنچه عملاً اتفاق افتاده به اجرای آن اعتبار کافی اختصاص داده نمی شود و لذا اجرای آنرا با مشکل مواجه ساخته است و ثانیاً و از آن مهمتر، افزایش های جدیدی که بر اساس مواد معطّل مانده ی قانون مدیریت خدمات کشوری قرار است توسط دولت و مساعدت نمایندگان بصورت لایحه و یا اصلاحیه مطرح و عملیاتی شود، بدیهی است که این فاصله ی دریافتی را بیشتر و بیشتر خواهد کرد. ولی دولت و مجلس ظاهراً توجهی به موضوع و قول و قرار و تعهد خود در مسئله همسان سازی ندارند.
در پایان نباید این نکته ی مهم ناگفته بماند، که بازنشستگان فهیم و باشرف نه تنها مخالف افزایش حقوق همکاران شاغل خود نیستند، بلکه آنرا واجب و حق مسلّم آنان می دانند.
ولی باید انصاف داد که دولت و مجلس به تعهدی که در طرح همسان سازی داده اند، می بایست مسئولانه پایبند بمانند و به هیچ علت و بهانه ای آنرا به فراموشی نسپارند.
سی سال بهترین لحظات و دوران عمر بازنشستگان عزیز فرصت کم اهمیتی نبود که با دلسوزی و عشق به خدمت سپری گشت. حال سزاوار نیست به حداقل هایی که خود در مورد آنان مصوب نموده اند، نیز وفادار نمانند (قرآن کریم: "يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ، اى كسانى كه ايمان آورده ايد به قراردادها[ى خود] وفا كنيد. آیه ۱ مائده).