برای اربعین‌ امام حسین (ع)

شوشان - محسن ‌بهداروند ‌مرداسی‌ :

شاید ‌من ‌تا‌ همین ‌چند ‌سال ‌پیش‌ هرگز‌ فکر‌ نمی کردم‌‌ روزی ‌بخواهم ‌‌سرگذشت ‌یا‌‌ واقعه‌ای‌ را‌ بنویسم ‌یا ‌باز‌نشر ‌دهم‌. دلیلش ‌هم‌ این بود‌‌ که ‌پیشاپیش ‌‌در‌ خصوص ‌‌این ‌واقعه‌ی‌ بزرگ ‌‌و‌ تاثیر‌گذار‌‌‌ روایت های‌ شفاهی و‌ نوشتاری‌‌ بسیار‌ شنیده ‌و‌ خوانده‌ بودم ‌و باز‌نشر‌ این‌ روایت ها‌ از‌ کودکی‌ و ‌نوجوانی‌ ‌بسیار‌‌ آموزنده‌ بود‌ ‌ولی ‌چند ‌سالی ست ‌که‌ با‌ یک‌ حس ‌تواضع ‌‌‌خود ‌را‌ قانع‌ کرده ‌‌‌که‌‌ سراغاز‌‌ یک‌ نگارشی ‌را‌ در ‌این ‌زمینه‌ شروع‌ کنم‌ سرآغازی‌ که ‌ریشه‌ در‌ آزادگی‌ و آزادمنشی ‌‌‌‌افراد ‌‌نسبت‌به‌‌ اسطوره‌ها‌‌ قهرمانان ‌و رهبران آزادی‌ و آزادگی ‌دارد به ‌عنوان‌ یک‌ فرد ‌مبتدی‌‌ در‌ نگارش‌‌‌ این‌حس‌ همیشه ‌همراه‌ من‌ بود‌ .

و دلیل‌ دیگرش ‌‌‌ان‌بود ‌که‌ خود‌ طالب‌نوشتن‌‌و باز‌تعریف ‌‌این‌ واقعه ‌‌‌و ‌پند‌ گرفتن‌ از‌ آموزه‌های ‌این ‌حرکت‌بزرگ ‌بودم‌ و این ‌آموزه‌ها‌‌ انگیزه‌ای ‌برای ‌من شد ‌‌تا‌‌‌ خود ‌را ‌هر چه‌ بیشتر ‌غرق‌ در‌ یک‌‌ سرگذشت ‌دردناک‌‌‌ و یک‌ رویکرد ‌تاریخی‌‌ و یک‌ قیام‌ انقلابی ‌قرار‌ دهم‌ ‌ و مرا‌ سوق‌ داد‌ به ‌‌طرف ‌اندیشیدن‌ و تضاد‌ دو تفکر‌ نگاهی‌‌‌ جانکاه‌..به‌ زمینه‌ها‌و‌ شکل‌گیری ‌یک ‌کنش ‌انقلابی‌ و‌ ایدئولوژیک‌ که‌ در‌ جهت‌‌تحولات ‌ریشه‌ای‌ و‌ بنیادی‌ و نیل به ‌آرمان ها ‌‌از‌ هست ‌و نیست ‌خود ‌می گذرد‌‌ و در ‌میدان ‌نبرد ‌‌تضاد‌ بین ‌‌‌آزادگی‌ و‌ ظلم‌‌ آزادگی ‌ابیاری ‌می شود‌.

بنابراین ‌در‌ این‌ عصر ‌و زمانه ‌‌عصر ‌فضا ‌و ‌الکترونیک هرگز ‌در‌ پی‌ آن‌ نیستم‌‌ با‌ برداشت ‌یکسویه در ‌برابر‌ خود‌‌ یا ‌پشت‌ سر‌ خویش‌‌ دیواری ‌کشیده‌ باشم ‌و یا‌ حتی ‌برای‌ ندیدن‌ بر‌ چشمان ‌خود ‌پرده‌ای. بیفکنم‌

لذا‌ در ‌طول ‌تاریخ‌‌ نیروهای‌ ستمگر‌ برای ‌از‌ بین‌ بردن ‌آزادی ‌و ‌آزادگی.‌ ظلم‌ واستبداد‌ زور‌ و ‌‌قلدری‌ تجاو ز‌و‌ غارت‌‌‌ و آنچه ‌‌که‌ در‌ واقعه‌ کربلا‌ اتفاق ‌‌افتاد‌‌ و یورش‌برای‌ خفه‌کردن آزادی ‌‌‌فرو‌گذار ‌نکردند‌‌ و هر آنچه ‌که‌ می توانستند‌ اقدام‌ کردند‌‌ و‌ کلام‌ آنجاست که ‌معاویه‌‌ در‌ وصیت‌نامه‌اش‌ به‌ یزید‌ می گوید‌ من ‌هر انچه‌ که‌باید‌ می کردم‌‌ کردم‌ و گردن ‌عرب ‌را ‌نرم‌ گردانیدم‌ و مبارزان‌ جهان ‌را‌‌ کم‌کردم ‌‌و از ‌همه‌ خلق ‌بیعت‌گرفتم‌‌ به ‌غیر‌ از‌ حسین‌ بن ‌علی‌

آنچه ‌که ‌‌می توان ‌‌در‌ این ‌واقعه ‌‌بیان‌ کرد‌ آن ست‌که ‌امام‌ حسین‌‌‌در‌‌ کربلا‌ قبل ‌از‌ اینکه‌‌ کشته‌‌ شود‌ شهید‌ شدن ‌را‌ انتخاب‌کرد ‌‌و خود ‌را به ‌عنوان‌ سمبل‌ ضد ‌اشرافی‌ در‌ تاریخ ‌ماندگار ‌کرد

او‌ می توانست ‌در‌خانه‌ بنشیند‌ و زنده‌ بماند‌‌ ولی‌ بپا‌ خواست ‌‌و ‌آگاهانه ‌به ‌استقبال ‌‌مردن‌ شتافت‌ و مرگ‌ و نفی‌ خویشتن‌ را ‌انتخاب ‌نمود و به ‌همین ‌لحاظ‌ بود‌‌ که ‌‌ایشان‌ سرور و‌ سالار‌ شهیدان‌ لقب‌ گرفت

به‌ هر شکل ‌در‌ یک‌ جامعه ‌عقلانی‌‌یقینا ‌انسان ها‌‌ تمایل‌ به‌ کسب ‌ازادی ‌و‌ رها ‌شدن ‌از‌ سلطه ‌را ‌دارند‌

یک‌ جامعه ‌عقلانی‌‌، عقل های ‌خفته‌ و دفن‌شده‌‌ مردم‌ را ‌آشکار‌ می کند‌ و در‌ مقابل‌ آن‌ یک‌ جامعه‌‌‌ جاهلیت‌ نخبه‌گان‌ و‌ عالمانش ‌را‌ دهان‌بند ‌‌می زند‌ و جاهلانش ‌‌را ‌اکرام‌ می بخشد‌ که به فرمایش مولای متقیان امام علی (ع) : بارض ‌عالم ها‌ ملجم و جاهلها‌‌ مکرم‌