شاه ، چوپان و گوسفندان

شوشان - زمان بابادی شوراب :

حکایت

در زمان های قدیم پادشاهی بود که قصد داشت چوپان های تحت امر خود را تست هوشی انجام دهد تا بین آنها داناترین را به سرچوپانی گوسفندان خود برساند، بهمین دلیل دستور داد تا همه آنها را جمع کنند و به هرکدام بره تازه از شیر گرفته ای با وجهی نقد برای تامین علوفه تحویل دهند

و گفت هرکسی تا سال آینده همین موقع بره امانتی خودش را با همین وزن تحویل دهد داناترین چوپان من خواهد بود و شایستگی دارد که سرچوپان کشورم گردد.

با توجه به اینکه طبیعت هر جانور در مقطع اولیه زندگی رشد کردن است و به مرور زمان تا یک سن خاصی از لحاظ قد و وزن بیشتر و بزرگتر شده و رشد می کند، بره (بچه گوسفند) هم از این قانون تبعیت کرده و با خوردن علف  روز بروز رشد و اضافه وزن پیدا می کند.

زمان موعد فرا رسید و تحویل گیرنده های بره هرکدام با یک گوسفند بزرگ و سنگین سه تا چهار برابر به دربار آمدند، در بین آنها فقط یک نفر بود که توانسته بود بره را در همان وزن اولیه نگهداری کند و پادشاه ایشان را به سرچوپان دربار خود انتخاب کرد.

پادشاه راز این موضوع را از چوپان سئوال کرد، چوپان گفت هنگامی که من بره را از شما تحویل گرفتم همزمان رفتم یک گرگ هم شکار کردم و هر بار که به بره خوراک می دادم گرگ گرسنه را هم با فاصله مناسب کنار او می بستم، *گرگ بدلیل گرسنگی به سمت بره حمله ور می شد ولی طناب مهار آن اجازه نزدیکی به‌ بره را نمی داد و به این طریق بره بیچاره هر چیزی می خورد از ترس گرگ گرسنه  جذب بدنش نمی شد و وزنی به آن اضافه نمی گردید.

حقیقت

امروزه در جهان پیرامون خودمان انتظار ترقی، پیشرفت و رفاه را برای مردم برخی کشورها بدلیل نعمت های خدادادی مانند نفت، گاز، منابع معدنی و طبیعی و فروش آنها و کسب درآمدهای هنگفت، را داریم

ولی متاسفانه روز بروز آن جوامع که باید رشد کنند ضعیف تر شده و مردم آنها در فقر و بدبختی زندگی می کنند.

در همین منطقه خاورمیانه مرکز ثروت و رونق دنیا، مردمی با دین واحد کنار همه زندگی می کنند هر یکی برای دیگر گرگ شده و از وحشت همدیگر آسایش زندگی کردن را سلب  و از دست داده اند و ظاهرا هیچوقت به رفاه و استفاده درست از ثروت های خود نخواهند رسید.

به علت دارا بودن ذخایر نفتی فراوان همواره مورد نظر دولت های حاکم و حامیان استعماری بوده اند و مردم آنان پیوسته از رعب و وحشتی که برای آنان ایجاد می شود در رنج هستند و سایه جنگ برای آنان طوری طراحی شده که هیچوقت به رفاه نخواهند رسید

 و سرمایه آنان بجای تعالی جامعه شان، صرف خرید اسلحه و سلاح برای روز مبادای آنان می گردد و این سایه جنگ سرد برای غارت ثروت آنان تا زمانی که این ثروت(منابع نفت و گاز و منابع معدنی)در اختیار آنان وجود دارد برقرار است و تاریخ کوتاه پیدایش این نعمت ها خدادادی  ثابت کرده که این نعمت ها، گاه جای اینکه باعث آبادی خانه صاحبان خود شوند باعث ویرانی آن خواهند گردید و این داستان ادامه خواهد داشت.