آیا ناقلان تلخی به کام ها شیرین می شوند؟!

شوشان - علی عبدالخانی :

شیرین، صفت و اسمی است که متنوع ترین و گسترده ترین معناها را بدنبال خود دارد. از جمله معانی این اسم می توان به: دلنشین، دلپذیر، زیبا، گرامی، عزیز، خیلی خوب و... اشاره کرد. همچنین بُعد تاریخی این نام به عشق و دلدادگی مشهور شده است. از جهتی دیگر شیرین نقطه ی متضاد و قرینه ی " تلخی " است.

پیشت لب نوشین لبان ، تلخ تو نقل عاشقان

قند مکرر می شود شهد شرنگ آمیز تو

ادبیات ملل مختلف مالامال از بکارگیری این واژه به مناسبتهای مختلف است. اما آنچه مرا وادار به محور قرار دادن این اسم نمود، علاقه ذاتی ام به اسامی که بار مثبت به همراه خود دارند و جذبه ی خاصی در آنها نهفته است، همچنین دلیل ورود به این مبحث در حقیقت تمایلم به ایجاد یک قرینه ی تلخ و انتساب آن به مسئولینی که با عملکرد منفیشان همواره مرارت و تلخی را به کام مخاطبین منتقل می کنند. مسئولینی که اساساً با صفتی به نام شیرین و حلاوت بیگانه هستند. مگر شرایط بوجود آمده ی پس از بارانهای اخیر برای قریب به اتفاق شهرها و روستاهای خوزستان خصوصاً اهواز مصداق بارز انتقال قهری تلخی به کام اکثریت مردم نیست؟ آیا این ناقلان محنت و مرارت و گرفتاری که طی روزهای گذشته جان مردم را به لبشان رسانده، مستحق عباراتی زیبا و دلنشین و شیرین همچون جناب و گرامی و عزیز هستند یا آنکه استحقاقی دیگر در انتظار آنها باید باشد؟ راستی نمایندگان ما در مجلس در کدام سمت تصنیف تلخ و شیرین قرار دارند؟ آیا به قولهای شیرینشان و به شعارهای زیبایشان در ایام تبلیغات عمل کرده اند؟ آیا آنها حنظل هایی بسیار تلخ نبودند که در مقطعی مبهم آنهم به ناحق خود را بعنوان میوه هایی مطبوع و شیرین و مفید جا زدند و پس از تحقق آنچه در سر داشتند، بی مهابا به ماهیت تلخ و حنظلیشان بازگشتند؟. در پایان فقط بر این نکته تاکید می ورزیم که واقعاً حیف است بیش از این مظهر زیبایی، نشاط و عشق (واژه ی شیرین) را با به میان کشاندن نام برخی تلخ صفتان لوث کنیم.