قصد آنم نیست تا اینکه بوسیله این کلام مختصر از "محسن رضایی" فرمانده ی عالی جنگ دفاع کنم. چون میدان جنگ و اتفاقات خاص و پیچیده اش نه در تخصص بنده هست(با وجود رزمنده ی دفاع مقدس بودن) و نه آنانی که به هر دلیل و بهانه به وادی عمیق و گسترده ی چون و چرا وارد شده اند، بعید است سخن همچون منی را گوش دهند.

دهها نفر همچون محسن رضایی و در رده های مانند او که در جنگ فرمانده و تصمیم گیرنده بوده اند و اطلاعات نسبتاً کاملی در این خصوص دارند، هنوز بحمدالله زنده اند و لابد در صورت نیاز و یا هم از روی اجبار، دیر یا زود از تصمیمات فردی و جمعی خویش در هشت سال دفاع مقدس دفاع خواهند کرد. امّا آنچه گفتنی و منطقی است، این است که در دنیا و میدان مدیریت مرحله ی تصمیم گیری بحدی حساس و مهم و زیر بنایی است که بعضی از دانشمندان علم مدیریت "تصمیم گیری" را مساوی و عین "مدیریت" دانسته اند و به طریق اولی مدیریت در صحنه ی نبرد، بدون آنکه نیازی به تعریف و تحلیل و دفاع داشته باشد، برای همگان اظهر من الشمس است که به مراتب از بسترهای دیگر آن سخت تر و پیچیده تر است.

آنهم برای افرادی که به لحاظ سنی و تجربی در دوران جوانی به سر برده و آنهم در مقابل ارتشی که تقریباً از پشتوانه ی اطلاعاتی و لجستیکی دو قدرت جهانی و کشورهای دیگر بهره می برده است. پس نباید کوچکترین شکی وجود داشته باشد که در چنین وضعیتی تصمیم گرفتن و از آن مهمتر و مشکل تر به اجرا گذاشتن آن بوسیله ی نیروهای نوجوان و جوانی که از کمترین آمادگی و آموزش های نظامی برخوردار بوده اند، فرایندی بسیار سخت با درصد قابل توجه و بالایی از خطا و اشتباه محاسباتی خواهد بود.

آنانی که امروز حتی اگر بپذیریم از سر دلسوزی و یا کنجکاوی برای یافتن حقایقِ اتفاقاتِ دوران هشت سال دفاع مقدس، عالمانه و یا هم ناشیانه مقاطعی از جنگ یا کلیت آنرا مورد پرسش قرار می دهند، چه خوب است بدانند که؛ وقتی می خواهند در مورد تک تک اتفاقات جنگ سخنی بر زبان برانند، می بایست در این زمینه اطلاعات صحیحی از آن دوران داشته باشند. تازه حتی با داشتن اطلاعات صحیح و دقیق نیز نباید مدعی شوند که؛ آنچه در آن سالها اتفاق افتاده است، همه و همه حاصل تصمیم آن یکی یا این یکی بوده است. زیرا؛ پذیرفتن این حقیقت چندان دشوار نیست که پروسه ی تصمیم گیری در هر حوزه ای یک فرایند تقریباً طولانی با لایه های بسیار است. آنهم برای جنگی که از مردم عادی بعنوان پشتیبانی کنندگان آن گرفته تا فرماندهان عالی نظامی و تا بسترهای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، همه با سهمی قطعی ولی متفاوت در آن شریک و تاثیرگذار بوده اند.

هیچ کس نباید بدون در نظر گرفتن فضای فرهنگی و حتی عاطفی و روحی روانی آن دوران خاص که بخش های زیادی از خاک کشور در اشغال دشمن نابکار بوده و تمامی شهرها و روستاهای کشور در غم شهید شدن عزیزانشان سوگوار بوده اند، تصمیمات تعدادی از جوانان کشور را که "دستِ روزگار"! و اتفاقات آن بصورت ناگهانی و عدم آمادگی لازم و کافی، فرماندهی صحنه های نبرد نابرابر را به آنان سپرده بود، غیر منصفانه مورد حمله و هجمه قرار دهد. ولی اگر قرار باشد روزی در همین نزدیکی و یا هم دورتر، برای رسیدن به حقایق و از آن مهمتر فهم و تجارب بیشتر در مواجه با اتفاقاتی که ممکن است در آینده در این خصوص بوقوع بپیوندد، کنکاشی پیرامون اتفاقات سالهای دفاع صورت پذیرد، می بایست در محیطی کاملاً آرام و سالم و تخصصی با حضور فرماندهان عالی نظامی و دانشمندان و کارشناسان مسائل جنگ و جامعه شناسی مورد بازنگری و تحلیل قرار گیرد، تا اینکه از دل این بررسی و تحلیل عالمانه، پرسش های متعدد و متنوع شکل گرفته در اذهان بعضی ها با هر نیّت و هدفی نیز پاسخ مناسب و صحیح خود را پیدا نمایند.

برچسب ها: محمدسعید بهوندی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه