شوشان - محمدسعید بهوندی:
ماجرای این روزهای فضاهای مجازی و شلوار ۲۶۰ هزارتومانی دانش آموز و عدم درک شرایط آموزشی و تربیتی نسل جدید توسط یکی از همکاران فرهنگی ما و تنبیهی که متاسفانه توسط او در کلاس و با حضور دیگر دانش آموزان اجرا شد، جای هیچ دفاعی از ایشان را برای همکارانش و آنانی که برای شان و مقام و حرمت معلّم در این روزگار بحقّ دل می سوزانند، باقی نمی گذارد.
زیرا جایگاه معلّم جزء معدود جایگاههایی است که دانایی، ظرافت و اهمیّت اقتضاء می کند تا اینکه بهترین، زیباترین و قابل دفاع ترین رفتارها و واکنش ها را از خود نشان دهد.
این حقیقتی غیر قابل انکار و دردآور است که معلمان جامعه ی ما از جهاتی تحت مضیقه و فشارند و از آن اندوهبارتر اینکه چنان که باید و شایسته است از جانب متولیان و تصمیم گیرندگان به آن توجه نمی شود!، آنان نیز انسانند و طبیعتاً و منطقاً مانند دیگر مردم جامعه دارای توقّعات، نیازها و احتیاجات اساسی و حتی اولیه هستند. امّا اینها هیچکدام مستمسکی نباید و نمی تواند باشد برای اِعمال بعضی رفتارها و روش های تربیتی که با هیچ روش، منطق و علم تعلیم و تربیت سازگاری ندارند. پس از این واقعه که شاید در نگاه بعضی ها ساده و پیش پا افتاده تلقی شود و متاسفانه باز هم نیز اتفاق بیفتد، عده ای از سر دلسوزی و برای دفاع از این معلّمِ عزیزمان ضمن ناچیز انگاشتن آنچه اتفاق افتاده است، مشکلات و دغدغه های بحقّ معلمان را برای عاملیّت اصلی چنین صحنه هایی دلیل آورده و می آورند که بنظر می رسد "دفاع نابجا"یی است.
ما معلمان باید کاملاً حواسمان جمع باشد که داشتن گرفتاری و مشکل و هر عامل شخصی و اجتماعی دیگری نمی تواند توجیه کننده ی اِعمال بعضی روشهایی باشد که با روح و منطق آموزش و تربیتِ صحیح و مطلوب مغایرت دارد. اینکه در قدیم و سالهای دور نسل های پیشین کوچکترین واکنشی در قبال انواع و اقسام تنبیهات کلامی و بدنی معلمان از خود نشان نمی دادند و برای والدین به هر دلیل تقریباً پذیرفتنی بود، به هیچ وجه توجیه کننده ی این مسئله نیست که نسل جدید خدای ناکرده نااهل، پرخاشگر و عصیان گر است یا والدین آنان بچه ها را لوس بارآورده اند.
هرگز یادمان نرود که هر نسل فرزند زمان خویش است و همانگونه که همه ی افراد جامعه متاثر از فضای فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی روزگار خویش هستند، دانش آموزان در همه ی مقاطع تحصیلی نیز مانند دیگر مردم از این قاعده مستثنی نیستند. در پایان بعنوان معلّم بازنشسته دست تمامی همکاران پرتلاش، کم توقّع و مظلومم را در سراسر ایران می بوسم و سلامتی و توفیق و شادابی دائمی از قادر متعال برایشان طلب می نمایم!.