- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - علی عبدالخانی :
" بنا به تعهد، تخصص و تجارب ارزشمند شما، حضرتعالی را به سمت ... منصوب می نمایم ".
این عین عبارت کلیشه ای، از قبل طراحی شده و تکراری مورد استفاده در انتصاب عالیترین مقامات تا ریزترین آنها در شهرستانها و حتی دهستانها است. جالب اینکه نهادهای انتخابی که علی القاعده باید منافع انتخاب کنندگان را در هرگونه انتخاب لحاظ و امین آنها باشند نیز رویه ای شبیه به رویه ی بالا را در پیش گرفته اند، با این تفاوت که در اینجا، واژه انتصاب به انتخاب تغییر می کند وگرنه جوهر و ماهیت هر دوی آنها از جهت اینکه آیا این مدیر منصوب یا منخوب!!!!! واقعا توان و لیاقت علمی و عملی اداره حوزه ی واگذار شده را دارد یا خیر؟ اساساً دغدغه آنها نیست.
معمولاً مدیران واقعاً مُجرب و متخصص و کارآشنا و آنهایی که با پوپولیسم و عوام فریبی فاصله ی بسیار دارند و بطور طبیعی و قانونی به پُست فعلی رسیده اند، معمولاً زیاد حرف نمی زنند و اگر هم در ابتدای دوره مدیریتشان سخنی بگویند آن سخن متضمن برنامه ی شفاف و مبتنی بر زمان مشخص برای اجرای آن است. مدیران حرفه ای معمولاً در فواصل زمانی ۶ ماهه، یک ساله و در پایان دوره ی مدیریتیشان لب به سخن می گشایند و اقدام به اعلام نتایج اقدامات صورت گرفته آنهم با عدد و رقم می کنند.
در مقابل مدیرانی هستند که اساس شکل گیری شخصیت کاری آنها و ذره ذره ترقی اداری آنها مشتبه به شبهات رانت و وعده و وعید بوده و از چنین رهگذری به سرعت رشد کرده و برخلاف حجم علمی، تجربی و حتی معنویشان در جایگاهی به مراتب حجیم تر و بزرگتر از خودشان قرار گرفته و می گیرند. اصولا این قماش از اشخاص، (در مقام عمل و نه انچه ادعا می کنند)، برنامه محور، مسئولیت پذیر و پاسخگو نیستند و بیشتر کلی گو بوده و شعار و عوامفریبی را بر شفافیت و عمل صادقانه ترجیح می دهند.
بعنوان مثال یک مدیر حرفه ای که از صفات لازم تخصص، تجربه و تعهد لازم به قدر کافی بهره می برد، با تکیه بر توانمندیهای علمی و عملی خود و مجموعه اش با قدرت از امکان افزایش درآمد و ایجاد منابع جدید درآمدی یا هر برنامه ی اصلاحی دیگر سخن می گوید و بنا به تعهدی که در برابر افکاری عمومی سپرده است، در سقف زمانی تعیین شده روبروی مردم قرار می گیرد و با زبان آمار میزان تحقق وعده هایش را (با عدد و رقم) اعلام می کند و چنانچه بخشی از برنامه ایشان اجرا نشده، با ذکر دلایل از مخاطبان پوزش می طلبد. معمولا مدیران حرفه ای مدیرانی صادق و شجاع هستند و تحت هیچ شرایطی خطاهای عملکردی خود را توجیه نمی کنند یا به گردن دیگران نمی اندازند.
اما مسئولی که کلیت وجود اداری و مدیریتیش بر اساس شبهه های متعدد شکل گرفته و اساس آمدنش به حوزه جدید مدیریتی بر اساس مفهوم شایسته سالاری نیز نبوده است، چنین شخصی به هیچ عنوان نمی تواند برنامه ای شفاف و قابل اجرا ارایه کند زیرا می داند معنای برنامه یعنی ایجاد تعهد در برابر افکار عمومی است و خواه یا ناخواه روزی فرا می رسد که باید پاسخگوی برنامه ی محقق نشده خود باشد لذا به انحاء مختلف به عوام فریبی و پوپولیسم رسانه ای روی می آورد و حرفه ای گری مدیریتی که به تعهد و مسئولیت پذیری گره خورده است را به کناری می نهد. این شیوه مدیریتی بسیار خطرناک و در میان مدت آثار منفی خود را نشان می دهد.
تجربه ی ممتد سالیان گذشته نشان می دهد که مدیران راه یافته به حوزه های بزرگتر از حجمشان (که راقم نام مدیران اتصالی - محفلی را برایشان مناسب می بیند)، بدلیل عدم اشرافشان بر حوزه ی عملکردی و ناآشنائیشان به حساسیتها و ظرافتهای کاری همچنین بدلیل شکل گیری لایه هایی از منفعت طلبان در حاشیه ی مدیر منخوب!! یا منصوب، معمولاً نیروهای کارآمد مورد توجه قرار نمی گیرند و مدیر جدید در صدد تضعیف و تسویه آنها بر می آید.
اما مدیران لایق که هدفشان ارتقای شاخصهای عملکردی است اتفاقا وارد فضاهایی از قبیل تسویه حساب یا خط و نشان کشیدن های غیر ضروری و منم منم گفتن های خودمحورانه نمی شوند و فارغ از هر نوع اختلاف سلیقه همه را به تلاش در جهت ارتقای شاخصهای کمی و کیفی عملکرد دستگاه یا موسسه فرا می خواند و دعوت می کند.
باید توجه داشت که مشکل اصلی سقوط شاخصهای عملکردی بسیاری از دستگاه ها و موسسات بویژه نوع خدماتی آنها، دقیقا ناشی از عدم وجود واقعی ۳ صفت یا واژه ی " سوابق، تخصص و تجارب " در منصوبان و منخوبان (منتخبان) است که اگر هر ۳ صفت فوق یا حداقل ۲ مورد از آنها در وجود برخی مدیران وجود می داشت ، حال و روز شهر و موسیات مختلف آن بمراتب بهتر از آنچه هست می بود.
توضیح؛ واژه نامأنوس منخوبان!! عمداً از سوی نگارنده بکار گرفته شده که منظور از آن " منتخب " می باشد.
