شوشان - داود مدرسی یان :
خبرنگارها چند دستهاند؛ عدهای بلندگوی مسئولین بوده و صرفاً گزارش کار دستگاهها و مسئولین را به تصویر میکشند، عدهای صرفاً منتقد و سیاهنمایی میکنند؛ عدهای هم ضمن انعکاس خدمات مسئولین به مردم، اما چشم بر واقعیات جامعه نمیپوشانند.
خبرنگارِ خنثی که مخالفی نداشته باشد، به درد لای جرز دیوار نمیخورد. خنثیها از خبرنگاری پول در میآورند و کاسبی میکنند.
برخی خبرنگارها هم به دنبال شوآفاند. برای خودنمایی حاضرند هر دروغ و سیاهی را به جامعه تزریق کرده و مردم را ناامید کنند.
مهمترین نقش رسانه، نظارت است. نظارت بر دستگاهها و مسئولین و حاکمیت. اما در حال حاضر مکانیزم قانونی برای این نظارت وجود ندارد. به جز قانون حداقلی مطبوعات که در کشور اساساً اجرا نمیشود، دیگر مکانیزم قانونی برای این نظارت وجود ندارد.
نظارت، نقش اصلی رسانههاست نه انعکاس اخبار! به جد معتقدم مسئولی که از خدا نمیترسد ولی از خبرنگار میترسد اما کدام خبرنگار؟
1) فضول؛ یعنی بخواهد از هر کاری و هر مسئلهای سر در بیاورد. خبرنگاری که فضول نیست، ترسی ندارد.
2) شجاع؛ خبرنگاری که از تهدید و شکایت و پروندهسازی نترسد. خبرنگاری که از قطع حقوق و بیمه نهراسد.
3) تحقیقی و مستند؛ خبرنگار باید مستند و دقیق و حرفهای کار کند نه خبرنگاری که بدون سند و بدون اشراف به جوانب مسائل، صرفاً انتقاد کند. پشتوانه هر خبر و مطلبش مستندات داشته باشد که گیر قانوندانِ قانونشکن نیافتد!
4) لیز باشد؛ خبرنگاری که مثل ماهی لیز باشد و اصطلاحاً تو مشت نیاید. با تطمیع و مصلحتاندیشیهای کاذب تحت تاثیر قرار نگیرد. یا از سوی اصحاب قدرت و ثروت فریب نخورد. این خبرنگار برای مسئولین قابل پیشبینی نیست و لذا از او میترسند.
5) سوت_زن باشد؛ خبرنگار وقتی مسئلهای دید، وقتی فساد یا خطری جامعه و مردم را تهدید کرد، باید مثل نگهبانان سوتزنِ شبانهی محلات، سوت بزند و همه را مطلع کند. با سوتزنی خیلی از فسادها در نطفه خفه میشوند.
6) هوشمند باشد نه منفعل؛ خبرنگار منفعل صبر میکند تا اتفاقی بیافتد تا فسادی ایجاد شود بعد برود و خبرش را کار کند. اما خبرنگار هوشمند قبل از ایجاد اتفاق، با نظارت هوشمندانه و هشدار جلوی اتفاق را میگیرد.
در پایان، روز خبرنگار را به همکاران خبرنگارم که به مناسب شهادتِ شهید محمود صارمی نامگذاری شده، تبریک عرض میکنم. چقدر شیرین است زندگی یک خبرنگار واقعی با شهادت پایان پذیرد.