در روزگار فعلی که زندگی روزمره اکثر افراد پیچیده و سخت شده است شاید دست یافتن به نسخه ای ساده و دست یافتنی که بتواند مسیر زندگی را به سمت شادی هدایت کند،مفید و کارگشا باشد.

البته امید است با چند سطر کوتاه بتوان حق مطلب را به جا آورد،گاهی برای ایجاد احساس شادی باید روش هایی را یافت و تمرین کرد که ما را در برابر ناملایمات زندگی مقاوم کند،اما هدف من در این نوشته کوتاه توضیح این مطلب نیست.گاهی هم واژه شادی در رفاه و سلامت تعریف می شود که به دلایل چندی که از حوصله این نوشتار خارج است باید گفت این دو مقوله هم شاید آسایش آفرین باشند اما شادی ساز یا همان آرامش دهنده نیستند زیرا تند بادهای زمانه به راحتی بنیان آنها را زیروزبر می کند.

کلیت پیچیده انسان شامل انواعی از احساس های متفاوت است که در نهایت اگر به مرحله ای متعادل و هدفمند سوق داده شوند در نهایت واژه رضایت خاطر واقعی و همان شادی واقعی درونی اتفاق می افتند.اما سوال این است که چگونه می توان به این مرحله دست یافت؟

برای رسیدن به هدف مهم نیاز است مهارت های ویژه یا همان گرایش های طبیعی یا ذاتی درونی را شناخت و سپس به طور آهسته و پیوسته در مسیر آن ها حرکت کرد و در چنین شرایطی است که در نهایت فرد می تواند عمیقا احساس شادی کند.

بگذارید مثال های ملموس تر و مصادیقی را عنوان کنم تا مطلب روشن تر شود،طبق نظر ارسطو که البته مطابق موازین قرآنی هم هست ایجاد تعادل در افکار ، رفتار و احساس یعنی پرهیز از افراط و تفریط و انتخاب مشی و منش میانه و متعادل که مبتنی بر عقل و احساس باشد ، می تواند شرافت اخلاقی را در انسان احیا و جاری نماید.

در واقع این مشی اخلاقی نوعی تعادل طلای است که می تواند مشوق بسیاری از اخلاق های حسنه و مانع بسیاری از رفتار و احساس های ناپسند باشد.

یا در مثال دیگر مسیر شادی آفرینی روابط اجتماعی و حتی خویشاوندی بسیار حایز اهمیت است.در نهایت با هم بودن های اجتماعی یعنی نوع خوب دوستی و خویشاوندی که به معنای یار و یاور است و در بلند مدت ثبات و قوام دارد می تواند شرافت آفرین و شادی بخش باشند.یکی از نکات منفی عصر ما تعریف دوستی ها در قالب سود و منفعت و یا کاستن روابط خویشاوندی سالم است که در نهایت ما را تنها و روح ما را آزرده کرده است و از شدت شادی سال های گذشته ما کاسته است.

در نهایت پروسه رسیدن به شادی و ماندن در چنین شرایطی می تواند منفعت اجتماعی بسیاری داشته باشد زیرا رابطه شادی واقعی و اخلاق حسنه و حس تعادل احساسی و عقلانی بسیار بهم وابسته هستند و در نهایت افراد شاد واقعی برای کل جامعه و هم نوعان و دوستان و خویشاوندان ارزوی شادی و بهروزی دارند و بهترین را برای هم خواستارند.

در چنین شرایطی که یک مشی و جامعه حسنه است در واقع بهترین دوستان حقیقی بهترین خویشاوندان حقیقی و بهترین شهروندان حقیقی شکل خواهند گرفت.در نهایت خداوند منان از چنین بندگانی راضی و بندگان هم از خداوند راضی خواهند بود که مصداق آیه ای قرآنی است.

وظیفه همه ما شهروندان حرکت به سمت چنین اخلاق های فردی و اجتماعی است تا در نهایت بعد از تلاش و ممارست جامعه به سمت سعادت حقیقی سوق داده شود.

امید است مطالب ارائه شده در اختصار بتواند مفید واقع گردد و مرا از دعای خیر خود محروم نفرمایید.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه