- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - حسن نسیمی :
به مناسبت ۴ فوریه روز جهانی سرطان
من و دوست جدیدم ابوالفضل خان یا به قول خودش ابرفض
کودک ۹ ساله اهل یکی از روستاهای توابع شهرستان ایذه که متأسفانه به سرطان مبتلا شده بود.
فرشته معصومی که بال نحیفش زخمی رنج و محنت سرنگ و سرم بیماری سرطان بود.
در چند روزی که به دلیل بیماری پدر بست نشین محوطه بیمارستان شفا بودم، شده بود یار غار من.
برای هم گفتنی ها زیاد داشتیم. او از روستای خوش آب و هوایش می گفت و با خنده از خروس بی محلشان که روزها خواب است و شبها میخواند تعریف می کرد.
پرسپولیسی دو آتشه بود اما از تیم محبوبش فقط علی کریمی و دایی را می شناخت.
از گوشی سامسونگش می گفت و به گوشی هوواوی من می خندید.
و من دیگر هیچ نداشتم به او بگویم . گاهی لابلای لطیفه ها٬ عکس ها و کلیپ هایی که در تلفن همراه داشتم می گشتم تا چیزی برایش پیدا کنم تا شاید بخندانمش.
یک روز عصر روی همان نیمکت همیشگی منتظرش بودم. اما نیامد. به بخش کودکان رفتم و سراغش را گرفتم.
از دور دیدمش که چه معصومانه و آرام روی تخت بخواب رفته و پرستاری فرشته وار کنارش نشسته و سرم هایی که بی رحمانه تن نحیفش را برای تزریق خون سوراخ کرده بودند.
مزاحم آرامشش نشدم اما خیلی دلم برای خنده های کودکانه و لهجه شیرین روستاییش اش تنگ شده بود.
چند روز بعد پدرم با همان بیماری پرگشود و رفت و من ماندم و مدتی بی خبری از ابوالفضل تا فرصتی دست داد و دوباره برای دیدنش به بیمارستان رفتم. با پیراهن قرمز شماره ۸ علی کریمی که برایش خریده بودم.
اما هرچه چشم دواندم ندیدمش.
روی تخت او دخترک معصوم دیگری به خوابی عمیق رفته بود.
و من ماندم حسرت خداحافظی با یک رنگ ترین رفیق دنیا ....
خداحافظ ابر فض عزیز.....
دست به آسمان بلند میکنیم و برای شفای همه بیماران دعا میکنیم.
