امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
اکنون 2 ماه از این فاجعه می گذرد. تقریبا شصت روز پیش ، شیدا ۱۱ ساله، سامان ۵ ساله، عرفان ۱۰ ساله، زهرا ۸ ساله، دریا ۲ ساله، شهلا ۹ ساله به همراه 6 تن از بانوان ایذه فارغ از اینکه چه سرنوشتی در انتظار آنان است سوار مینی بوس شدند و هنگام عبور از دریاچه سد کارون 3 از روی بارج به دریاچه سقوط کردند و قربانی غلفت ها شدند؛ غفلت مسئولان، غفلت ما مردم، غفلت راننده مینی بوس و غفلت راننده کشتی باری ...
این حادثه به افکار عمومی تلنگری وارد و همه را متوجه مظلومیت ساکنان 24 روستای دهدز کرد. روستائیانی که با آبگیری سد کارون 3 یک دهه است از ابتدایی ترین حقوق خود بی بهره هستند. همزمان با آبگیری سد کارون 3 در دهدز علاوه بر اینکه 64 روستا آواره حاشیه شهرها شدند، 24 روستای دیگر با جمعیت 12 هزار نفر نیز با به زیر آب رفتن پل و راه ها در محاصره آب قرار گرفتند. ساکنان این روستاها در این 10 سال مجبور بودند برای تردد از بارج (دوبه) استفاده کنند آن هم فقط 12 ساعت در شبانه روز.
پس از این حادثه از نمایندگان مجلس تا امام جمعه ، کوتاهی وزارت نیرو و به ویژه شرکت سازنده سد را محکوم کردند. رئیس قوه قضائیه نیز دادستان کل کشور را مامور کرد تا به پرونده رسیدگی کند.
چند روز بعد اما آب ها از آسیاب افتاد. جلسات رای اعتماد کابینه جدید و جابه جایی های دولت خیلی زود این فاجعه را از رسانهها محو کرد.حالا دیگر کمتر کسی میپرسد که چه بر سر بازماندگان آمد؟ دادگاه در چه مرحلهای است؟ مقصران که هستند و چه مجازاتی در انتظار آنان است؟ و قانون در این باره چه می گوید.
در این میان آنچه باید مورد توجه قرار گیرد این است که در فجایعی که تعداد زیادی از افراد قربانی میشوند مسئول کیست؟ مجازات متخلفان چیست؟ باید دید سرنوشت این پرونده به کجا ختم میشود؟ آیا همانند پرونده سانحه هوایی و استادیوم آزادی، مجازات مجرمان فقط پرداخت دیه خواهد بود؟ آیا مقصران حادثه، ترمز دستی، نقص فنی، حفاظ بارج، ناخدا و راننده مینی بوس معرفی میشوند یا برای مقصران دولتی نیز در قبال مسئولیتشان مجازاتی تعیین خواهد شد؟
دو ماه گذشت و معلوم نیست مقصران اصلی این حادثه دلخراش چه می کنند و کجا هستند؟!
جون آدما مگه این همه اومده پایین !