شوشان - ارسلان شهنی :
خبر این بود : سوزان هولارتس، بانوی نود ساله بلژیکی استفاده از دستگاه تنفس را نپذیرفت و به پزشکانش گفت: دستگاه را به جوانها بدهید ، من زندگی زیبایی داشته ام. او بر اثر #کرونا درگذشت.
اما :
«من زندگی زیبایی داشته ام» . از همین تک جمله می توان حدس زد چرا اوزندگی زیبایی داشته است. بخشایندگی و محور قرار ندادن «خود». این «خود»ی که اگرچه محصول هزاران هزار سال تلاش انسان در مبارزه برای «بقا» بوده است و بصورت طبیعی و حتی ژنتیکی محور تصمیم گیری او شده است اما شکوه « انسان» در چیرگی بر طبیعت خود وفرارفتن از آنچه است که صرفا «بقا» را تجویز می کند تا به کیفیت «بقا» و «معنای زندگی» نظر کند . او زندگی زیبایی داشته است زیرا حتی در سخت ترین و هولناک ترین شرایط «دیگران»را می دیده است پس راحت می شود حدس زد کسی که نوبت زندگی را می بخشد حتما پیش از آن سهل تر و راحت تر بسیار چیزها را بخشیده ونادیده گرفته است .چرا که نادیده گرفتن «خود» اوج زیبایی است و مقام «مادر »و مقام «قهرمان» و مقام «عاشق»هم از باب از خودگذشتگی است اگر در ادبیات و هنر همه سرزمین ها ستایش گشته اند.
او قلبش را آموزانده بود که از خود «مهر» منتشر کند و این انتشار «مهر» هم نفس و جوهر زیبایی است و هم قبل از هر چیز و هر کس منتشر کننده اش را زیبایی می بخشد مثل ما وآنها که اکنون به حرمت و شکوه« نگرش» زیبایش برای اویی که نمی شناخته ایم دست به سینه می گذاریم و چشمانمان خیس می شود و بیاد می آوریم این است معنای «انسان» و فضیلتی، اگر بشود برای او قائل شد.