- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر لفته منصوری :
هیچ جامعه‌ای بدون «دین» نبوده و هیچ دینی بدون «مناسک جمعی» سراغ نداریم. قرآن کریم آداب و شعائر دینی را جزء خصوصیات همه‌ی ادیان و یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های فرهنگی در هر جامعه‌ای می‌داند. به تعبیر قرآن کریم «لِکُلّ اُمَةٍ جَعَلْنا مَنْسَکاًهُمْ ناسِکوه: برای هر امتی عبادتی قرار دادیم تا آن عبادت را انجام دهند.»[1]
دین ترکیبی از باورها و اعمال است. مراسم و مناسک بخش گسترده‌ای از کنش‌های اجتماعـی ما را شکل می‌دهند. تـنوع، گستردگی، پـویایی، تأثیر فرازمانی و مکانی، ازجمله ویژگی‌های مراسم و مناسک دینی در فرهنگ جوامع به شمار می‌رود. این کنش‌ها به‌صورت پویا و زنده برای همه نسل‌ها در همه زمان‌ها و مکان‌ها تأثیرگذار خواهد بود؛ برخی از تأثیرات و کارکردهای کنش‌های جمعی عبارت‌اند از همبستگی اجتماعی، وفاق اجتماعی، بازیابی هویت جمعی، ایجاد پیوندهای فرا نسلی و ... است.
جامعه‌شناسان دین که در پی بررسی مناسبات دین و جامعه، شناخت اندیشه‌ها، سازمان‌ها، نهادها، مناسک و شعایر دینی هستند، ضمن توجه به تأثیرگذاری دین در نظام اجتماعی و کنش‌های فردی و اجتماعی، به نقش و کارکردهای اجتماعی باورداشت‌ها و عملکردهای دینی می‌پردازند.
کرونا در اولین ظهور و بروز خود مناسک جمعی دینی را تعطیل کرد. پاپ در ایوان مشرف‌به میدان سنت پیتر ایستاده و برای کلیسایی که پیروانش در خانه دودست خود را به هم گره‌کرده و از عیسی مسیح تقاضای برکت و حیات می‌کنند، دست تکان می‌دهد! کعبه چون نگینِ دورافتاده از انگشتری، طواف کنندگانش را از کف ربوده و تصویر مهیب و رعب‌آوری از سکوت فریاد میکند! حرم امامان شیعه از هیاهوی عاشقان و شیفتگانشان به خلوتی ترسناک خو گرفته‌اند! نماز جمعه‌ها و نماز جماعت‌ها غریبانه دیگر به‌صف نایستاده‌اند! آن شراره‌ی ایزدی فروزان مقدس در آتشکده‌های زرتشتیان، مؤمنانش را ازدست‌داده است! و تفیلا خوانی کاهنان در کنیسه‌های یهود نه به سمت بیت‌المقدس که ساکت و سر در گریبان فرورفته است!
اگر کرونا یک سال، دو سال و یا چند سال این فاصله‌گذاری مهیب عبادی را ادامه بدهد؛ سرنوشت مناسک جمعی دینی چه می‌شود؟ آیا ادیان به سمت نوعی کارکرد کنش فردی دینی نظیر دوری از کج‌روی اجتماعی، الگوپذیری، کسب آرامش درونی، افزایش مسئولیت فردی، نظم‌پذیری، آمادگی برای فداکاری، درونی شدن هنجارها و ارزش‌های دینی و... سوق خواهند یافت؟ یا آینده‌پژوهی مناسبی از سوی دین‌پژوهان و جامعه‌شناسان دینی برای بقای کنش‌های جمعی عبادی صورت خواهد گرفت؟!
ماه مبارک رمضان، عید فطر و حج تمتع مسلمانان در پیش است! عید پاک مسیحیان و جشن هفته مقدس پس از اعتدال ربیعی فرامی‌رسد! روزه‌ی یوم کیپور یا روزه‌ی توبه یهودیان در سپتامبر یا اکتبر و نماز جماعت واجب «مینیان» این قوم در کنیسه‌ها درراه است!
امروز از آینده‌پژوهان دینی انتظار می‌رود که از طریق شناسایی، ابداع، ارائه، آزمون و ارزیابی آینده‌های ممکن و محتمل، آینده‌های مرجح را انتخاب و برای شکل بخشیدن به مطلوب‌ترین آینده معرفی بکنند.[2]
شاید پاسخ استفتاء از آیت‌الله‌العظمی سیستانی درباره روزه‌ی ماه مبارک رمضان در شرایط کرونایی در نوع خود هم از جهت تفصیل پاسخ و هم پرداختن به جزئیات، مانند پیشنهاد خوردن آدامس بدون قند، در این شرایط، بی‌مانند و بدیع باشد. شاید فتاوای دیگری درراه است؟ شاید ضرورت‌های زندگی روزمره‌ی دینی ما اقتضای سبک جدیدی میکند؟! آیا ما وارد عصر جدیدی شده‌ایم؟ آیا در ماه‌ها و سال‌های آینده شاهد رخدادهای مهمی در دین ورزی و دیگر عرصه‌های زندگی خواهیم بود؟!
