شوشان - نوید قائدی :
در حریم غرب رودخانه کارون، منطقه امانیه و لشکرآباد جز مناطق قدیمی تاریخ معاصر شهر اهواز محسوب می شوند،موضوع مورد بحث ما پارکی قدیمی و نوستالژیک است که تقریبا اکنون در مرکز شهر و نقطه تلاقی محله های مهم شهر قرار دارد،ارزش تاریخی، ریالی معنوی و فرهنگی این منطقه آن چنان بالاست که ارزش حفظ و حراست و بازسازی و نوسازی آن بر هیچ کس پوشیده نیست،اما از بد روزگار به دلیل ضعف مدیریت شهری این پارک مهم و حیاتی سال هاست مهجور مانده و کارکرد واقعی خود را از دست داده است.
سال ها است لزوم توجه به کارکردهای فرهنگی و اجتماعی از مهم ترین مسایل طراحی و استفاده از پارک های منطقه ای است،جالب است طراحان و ایجادکنندگان قدیم پارک کارکرد فرهنگی را مد نظر داشته اند و با ایجاد ساختمان های دایره شکل با معماری ساده و متقارن گویا مراکزی فرهنگی را برای کمک به امور بانوان تدارک دیده بودند.
از تصمیم های غلط و نادرست که منجر به آسیب جدی به کارکردهای این پارک شد می توان به ایجاد پارکینگ در حریم پارک،ایجاد بدون مطالعه دقیق فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی به اصطلاح بازارچه خوداشتغالی بانوان که متاسفانه کارکرد واقعی ندارد و همچنین ساخت ساختمان کنترل مترو است.
بی توجهی به حریم پارک و تکه کردن فضای داخلی، از بین رفتن بخشی از فضای داخل پارک و عدم نوسازی و ترمیم صحیح و اصولی پارک باعث شده شهروندان رغبتی به استفاده از این پارک نداشته باشند.
در صورت برنامه ریزی صحیح و مطالعات دقیق و جامع چند منظوره با توجه به وجود کانون پرورش فکری کودکان در حریم کناری پارک ، این پارک می توانست به پاتوقی فرهنگی،اجتماعی و تفرییی تبدیل شود،همچنین قابلیت ایجاد پیاده راه های اتصالی مناطق به صورت زمینی و هوایی در حریم پارک فراهم بود که به دلیل محصور شدن در مابین خطوط آهن و مسایل امنیتی به حال خود رها شده است، قطعا اگر پارک بدین صورت رها شود درسال های آتی هم مساحت های بیشتری ازپارک اشغال و تغییر کاربری خواهند یافت، در حالی که غرب کارون خصوصا مناطق بزرگ کمپلو،لشکرآباد سابق و کوی انقلاب به فضای سبز پارکی نیاز دارند.
اگر مدیریت صحیح شهری حاکم شود این در گرانبهای شهری بدین صورت رها نمی شود، و با ایجاد دید بصری مسطح این پارک از بن بست خارج می شود،نمی خواهم غلیظ تر بگویم که اتفاقا این خطوط مزاحم راه آهن هستند که باید حریم شهر را ترک و راه را برای توسعه و اتصال همه مناطق اطراف به پارک فراهم نمایند که البته آرزوی بزرگی است،در نهایت می دانم احیای این پارک دغدغه مسئولان شهری نیست اما گفتن این مطلب مهم یه ضرورت است که باید انجام می شد.