شوشان / کیانوش بتواز(دبیر کانون مردم نهاد پیشگامان فن نوین):
سال هاست که در کشور عزیزمان ایران بحث تولید و به سوی تولید رفتن را می شنویم. اما نتیجه و بازخوردی که انتظار می رود را ندیده ایم و به همین دلیل مواردی چون وابستگی به غیر،واردات بیش از حد،هدر رفت ارز و پول ملی و.... . و از سوی دیگر بیکاری، سرخوردگی ، عدم تشکیل خانواده و... جوانان را داریم.
یکی از مواردی که تاثیر بسیاری در کمبود تولید دارد،عدم میل جوانان به این امر است .
چندی پیش برنامه ی تلویزیونی مستندی از آقای اکبر رفوگرزاده (بنیان گزار شرکت بیک در ایران) پخش می شد که در آن عزم راسخ این فرد برای بدست آوردن امتیاز تولید خودکار بیک در ایران را نمایش می داد.
نکته ی قابل توجه این بود که پس از تولید خودکار محصول ارائه شده از نمونه ی فرانسوی نیز با کیفیت تر بود. همین موضوع نشان از توانایی جوانان ایرانی در تولید دارد.
اما با گذشت سال ها آشنایی ملت ایران با تکنولوژی و سمینار های متعدد در مقوله ی کسب و کار و کارآفرینی هنوز هم امر تولید به عنوان یک دغدغه میان جامعه حس می گردد.
پس چرا به سوی تولید نمی رویم؟
تولیدی که اگر رونق داشته باشد مهمترین چالش اجتماعی یعنی اشتغال را ساماندهی می کند.
شاید مهمترین مسئله این است که چه چیز تولید کنیم.
در مثال نوشت افزار بیک که نگاه کنیم،دورانی را می بینیم که خودکار محصولی است که قرن را فتح و در تسخیر خود در می آورد.پس تولید خودکار جایز و با برد همراه است.
شاید عدم رهیافت جوانان مهمترین امر در پیشرفت تولید می باشد. همین که یافتن مایحتاج جامعه را نمی دانند و در این راه دچار گمراهی هستند.
در گام اول رونق تولید ذهن جوان ایرانی باید آماده برای برنامه ریزی در فتح قله های قرن شود.یعنی بداند که چه چیز تولید کند.