سال ها پیش و به صورت گذرا از مزارع نیشکر در کشت و صنعت کارون شوشتر دیدن کرده بودم اما مدتها بود که از این صنعت و این محصول جادویی بی‌خبر بودم، تنها خبری که مدتها از نیشکر به گوشمان می رسید اعتراض به آلودگی هوای ناشی از دود آن بر اثر سوزاندن مزارع و یا آلودگی خاک و رودخانه ها از پسماندهای آب آن بود و دیگر هیچ.

به همین دلایل، امروز با حس کنجکاوی بیشتری راهی مزارع نیشکر شدم تا گوشه ای از ظرفیت ها و چالش‌های این محصول بی نظیر را از چشم دوربین به تصویر بکشم.

در میانه ی مسیر از یک شرکت رد شدیم که بوی نامطبوع اش را به سختی می‌توان تحمل کرد. به جرأت می‌گویم کمتر کسی حاضر است با هر شرایطی در آن محیط دوام بیاورد. این شرکت یکی از همان مکان هایی است که بیشترین تولید الکل کشور را که امروزه نیز به شدت مورد نیاز است تامین می کند.

دقایقی بعد وارد مزارع و محل برداشت نیشکر شدیم . یکی از بهترین صحنه هایی که می‌شد لنز دوربین ها را به سوی آن چرخاند و تصاویرش را برای مردم و دوستداران محیط زیست به شادی منتشر کرد این بود که همه شاهد برداشت محصول سبز نیشکر بودیم.

محصولی که دیگر نیازی به سوزاندن آن نبود و به همین شیوه می توان آن را برداشت کرد.

طبق استعلام از کارشناسان شرکت طرح توسعه نیشکر خوزستان تاکنون قریب ۳۵ درصد از برداشت مزارع نیشکر استان به همین شیوه ی چینش سبز صورت می گیرد که خبر بسیار خوبی بود.

سوزاندن مزارع در برخی نقاط و در بعضی از ساعات البته با رعایت بسیاری مسائل زیست محیطی از جمله جهت باد و زمان سوزاندن و دیگر موارد را نمی شود منکر شد اما کارشناسان امر نیز در این خصوص با صراحت و صداقت پاسخ دادند که این شیوه همچنان در تمام نقاط جهان که محصول نیشکر را کاشت می کنند و از جمله در ایران و خوزستان متداول است.

چشیدن طعم مغز نیشکر، این محصول جادویی و شیرین که از دل خاک های شور خوزستان می روید انرژی ما را برای حضور بهتر و عکاسی بیشتر از مزارع دو چندان کرد.

هر کدام در گوشه ای قاب ی را برای به تصویر کشیدن لحظه چینش نیشکر ها گزیده بودیم و در حال ثبت زحمت کارگر هایی بودیم که تلخی عرق پیشانی شان، لطف شیرین شهد نیشکر ها را برای ما کمرنگ کرده بود.

کارگر هایی که البته خدا را شاکر بودند که به واسطه حضور در این صنعت می توانند بی دغدغه نانی به سفره های خانواده‌هایشان ببرند و شرمنده فرزندانشان نباشند.

بی شک خیلی از خوزستانی ها هنوز نمی دانند که معنی خوز (شکر) است و خوزستان یعنی شکرستان. سرزمینی که می‌توانست و می‌تواند با یک برنامه‌ریزی دقیق و حساب شده تنها با کاشت، داشت و برداشت محصول جادویی نیشکر و دیگر محصولات جانبی اش از جمله الکل ، کاغذ انواع شکر، خوراک دام و... جایگزین مناسبی برای نفت و خیلی دیگر از صنعت‌های آلوده ای باشد که ضررهایش برای خوزستان بیشتر از منفعت اش برای دیگران بوده و هست.

بی شک، افزایش چند شرکت استراتژیک و تولیدی دیگر در کنار چندین شرکت موجود طرح توسعه نیشکر و تلاش برای رعایت اصول و قواعد زیست محیطی و همچنین تامین کامل آب مورد نیاز استان برای گسترش این صنعت سبز می تواند ضامن کارآفرینی، تولید، اشتغالزایی و صادرات بیشتر و بهتر استان و کشور از فراورده های این محصول بی نظیر باشد.

شرکت کشت و صنعتی که باید خودش ، محصولاتش، کاربرد صنعتی و اقتصادی و کشاورزی اش را چنان به وسیله رسانه‌ها و تولید محتوای فرهنگی به افکار عمومی معرفی کند که همه تلاش کنند تا اندک بهانه ها را مبنی بر تولید آلودگی زیست محیطی این محصول بی نظیر را با اتکا به فناوری های نوین علمی و ساخت و تولید دستگاههای مرتبط به حداقل برسانند.

بی‌شک تقویت خاک شوره‌زار غرب خوزستان با شهد شیرین شکرستان این دیار، چنان پیوند عمیقی دارد که می تواند تناقض شدید شوری خاک و شیرینی نیشکر را به کام مردم استان شیرین‌تر کند.

برچسب ها: ، خوزستان، جغرافیایی که از خاک شورش، شکر می روید ، شوشان ، هوشنگ نوبخت

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه