شوشان / محمدسعید بهوندی:
جواب دادن به این سوال هم آسان و هم سخت است. پاسخش آسان است، زیرا مگر میشود کسی در مملکت ما زندگی نموده، از صبح تا شب با انواع و اقسام مشکلات و معضلات مستقیم و غیرمستقیم، فردی و اجتماعی، مادی و غیرمادی روبرو و حتی پنجه در پنجهشان انداخته و ناچاراً وارد نبردی نابرابر بشود، امّا خالی از خواسته و انتظار از کسانی بوده باشد که با رای مستقیم او برای برطرف کردن همین مشکلات و گرهها انتخاب شدهاند؟!
و جواب آن هم میتواند سخت باشد، از این منظر که منتخبین مردم، متاسفانه خواسته یا ناخواسته، سالهاست قطار خدمت و تدابیرشان از ریل حقیقی و اساسی خارج شده و مسیر را دارد نادرست میپیماید. آنان بجای پرداختن به وظایف اصلی و ذاتیشان، گرفتار رفع و رجوع مناسبات و فضاهایی شدهاند که یا جناحی و گروهی و یا هم فردی هستند.
مجلسی که نمایندگانش میبایست عصارهی عقول و تدبیر و تلاش و تعهّد یک ملت باشند، خودشان را در دام دغدغههایی گرفتار نمودند که نتایجش را هر سال در پایین آمدن کمیّت و کیفیّت سطح مشارکت مردم در انتخابات مشاهدهگریم. بنابراین و بدون تعارف؛ تا نمایندگان مجلس شورای اسلامی با شجاعت کامل همّت ننموده و خود را از این دام رهایی نبخشند، شک نکنید که دربِ این دیارِ صاحبِ بهترین و بالاترین عنایاتِ الهی، حداقل همچنان بر همین پاشنه خواهد چرخید!