امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شوشان: آندره گدار (André Godard)، معمار فرانسوی در سال 1881 در فرانسه متولد شد. او پس از فارغالحصیلی در دانشکدهی هنرهای زیبای پاریس در رشتهی معماری و باستانشناسی، به معماری شرق و به خصوص ایران علاقهمند شد و تحقیقات خود را در این زمینه پیگیری کرد.
آندره گدار سهم زیادی در معماریهای معروف و زیبای ایران دارد. علاوه بر طراحی آرامگاه حافظ، طراحی و سرپرستی موزهی ایران باستان، طراحی آرامگاه فردوسی در توس و سعدی در شیراز، طرح ساختمان کتابخانهی ملی ایران و ساختمان سهگوش و قدیمی دانشگاه جندیشاپور اهواز از مهمترین طراحیهای این معمار در ایران به شمار میروند.
این باستانشناس در زمان جنگ جهانی دوم که فرانسه به اشغال آلمان درآمده بود، به عنوان نمایندهی کمیتهی ملی فرانسه در ایران برگزیده شد. او در سالهای حضورش در ایران به شدت به آثار تاریخی و معماری ایران علاقهمند شد و با همکاری همسرش، در هشت جزوه این آثار را به طور تفصیلی به زبان فرانسه برای استفادهی محققان و پژوهشگران غربی معرفی و تدوین کرد.
علاقه به ایران و معماری شرق باعث شد این باستانشناس در سال 1928 به استخدام دولت ایران دربیاید و در ساختمان موزهی ایران باستان و موزهی دانشگاه تهران، مشغول به فعالیت شود. او در دورهای که مدیریت ادارهی باستانشناسی ایران را برعهده داشت، موفق شد آثار تاریخی بسیاری را از مناطق مختلف جمعآوری و ترمیم و فهرستی از آثار ملی ایرانی را تنظیم کند. سه تپهی تاریخی «سلیمانتپه»، «زیرز» و «مازیر» از نخستین آثار ملی ایران بودند که توسط این معمار فرانسوی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند.
او در طول اقامتش در ایران فعالیتهای بسیاری را در زمینهی معماری و باستانشناسی انجام داد. انتشار نشریهی باستانشناسی، ریاست و استادی در دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران و تعمیر مسجد جامع شیراز، مسجد شاه اصفهان و مسجد شیخلطفالله از جملهی این فعالیتها هستند.
آندره گدار در سال 1965 در پاریس درگذشت.