شوشان - سید خلف موسوی / شهردار اسبق کلانشهر اهواز :
قریب 6 سال از درگذشت یاری دیرینه و همقطاری دلسوز و ساعی که عمر خویش را صرف مجاهدت برای خدمترسانی به مردم شریف خوزستان و بهویژه اهواز عزیز نموده بود، میگذرد. آری، انتهای فروردین ماه 94، خزان در بهار اتفاق افتاد و حاج قاسم الهایی عزیز چهره در نقاب خاک کشید.
تردیدی ندارم که مرد خدمت و تلاش، از جمله انسانهای مرگآگاه بود و اگر نبود، آنهمه مهربانی و یادگارهای جهادی در خدمترسانی و دلسوزی در رفع مشکلات مردم و فعالیتهای شبانهروزی از خود بر جای نمیگذاشت. با این همه، هجران او حتی حالا که سالها میگذرد از آن ایام تلخ، باور کردنی نیست.
مرحوم قاسم از خانوادهای میآمد که با همه وجود، معتقد به آرمانهای امام راحل عظیم الشان بودند. خاطرم هست در دوران خدمت به مردم شریف آبادان، پدر سادات هاشمی که شهدای گرانقدری را تقدیم راه انقلاب و ایران اسلامی نمودند، از نقش مرحوم پدر قاسم یعنی حاج حسن الهایی در مبارزات با رژیم ستمشاهی میگفت. حاج حسن الهایی ازطریق فاو، نوارهای کاست حاوی سخنان امام و اطلاعیههای امام خمینی (قدس) را از کشور عراق به ایران منتقل میکرد و در اختیار انقلابیون میگذارد.
عشق و علاقه زایدالوصف حسن الهایی به انقلاب و امام خوبیها که در خون قاسم نیز جریان داشت تا جایی بود که در دیدار معروف سران عشایر عرب و نخبگان خوزستان با حضرت امام در حسینیه جماران حضور پیدا کرد و در همان دیدار هم جان به جانآفرین تسلیم نمود. حقاً که حاج قاسم نیز قدم در راه پدر میگذاشت و در طول دوران همکاری با این عزیز که در دوران حضور بنده در شورای مدیریت جهادسازندگی در سالهای ابتدایی دهه شصت نیز ادامه یافت و به اوج خود رسید، تماماً ذوب در آرمانهای امام و انقلاب بود. این تبعیت از ولی فقیه زمان همیشه خصوصیت بارز مرحوم قاسم الهایی محسوب میشود که بایستی برای همه ما درسآموز باشد. ذرهای خلل در ولایتمداری مرحوم الهایی ندیدم و همواره در این راه ثابتقدم و استوار بود چرا که عمیقاً به انقلاب، امام راحل، مقام معظم رهبری و خون شهدا باور داشت.
تکریم خانواده شهدا، جانبازان عزیز و ایثارگران و آزادگان سرافراز توسط قاسم الهایی زبانزد بود. او به واقع خود را خادم مردم میدانست و هیچگاه در طول دوران کاری، چهره برافروخته او را در مقابل مردم ندیدم. گرچه بدون مسامحه با هر گونه اخلال در روند خدمترسانی و خدای نکرده تخلف اداری برخورد قانونمدارانه میکرد و البته حفظ حرمتها و آبروی اشخاص برای او یک اصل بود.
از این رو بود که در دوران مسئولیتم در شهرداری اهواز به عنوان یاری امین و وفادار و صدیق با او افتخار همکاری در بخشهای مختلف را داشتم و در حالی که آماده میشد تا مسئولیت مهم تازهای را بپذیرد ناباورانه رخت بربست.
نکته دیگر اینکه حاج قاسم الهایی فراتر با اینکه فردی علاقمند به آداب و فرهنگ دیرینه و سنتهای قومی خود بود، هیچگاه در چارچوبهای یک قومیت محدود نشد. او ارتباطات و علایق زیادی به سایر اقوام ایرانی داشت و از دیرباز نقشی برادرگونه در حلّ منازعات و اختلافات بر عهده میگرفت. تاکید مرحوم قاسم در جامعه خوزستان، برادری اقوام و طوایف بود. گواه این سخن، مراسم خاکسپاری و یادبودهای متعددی است که با حضور همه اقوام و مردم از مناطق مختلف خوزستان برگزار میشد.
ویژگی دیگر او دوری از سیاستزدگی و هر گونه سیاسیکاری در کار اجرایی و خدماتی بود. امری که متاسفانه مرسوم شده است. تنها ملاک او در انتخاب همکارانش، تخصص و سلامت بود و هیچگاه خود را محروم از سلایق و اندیشهها و تخصصها نمیکرد.
به کار و فعالیت جمعی و گروهی سخت معتقد بود و تکروی نداشت.
مرحوم الهایی یکی از مدیران نمونه بود که با پرهیز از شعار، تبلیغات و ریاکاریهایی که متاسفانه مرسوم شده است، فعالیت میکرد. همیشه خوشرو و مهربان بود. تحت فشارهای طبیعی که در مدیریت شهری از سوی برخی اعضای شورا وجود دارد، از مسیر اصلی خود که همانا خدمترسانی صادقانه و بیپیرایه بود، منحرف نشد و تنگناها و دامها و میادین مین که در شهرداری پیشروی مدیران هست را به خوبی میشناخت و از آنها با سلامت عبور میکرد.
به راستی من، برادری امین و دوستی فاضل و اهواز و خوزستان، خادمی ساعی و خستگیناپذیر را از دست داد. به جاست که در سالگرد هجران این سرباز انقلاب و امام و رهبری، یادآور مجاهدتهای او باشیم تا مرحوم قاسم الهایی به عنوان الگوی خدمت و مدیریت جهادی، چون ستارهای درخشان و راهنما در آسمان، راه سنگلاخ و سخت خدمت به مردم را روشن کند.
خدایش بیامرزد...