سئوالی که همیشه ذهن اهوازی ها را به خود مشغول کرده این است که چرا مدیریت شهری و نتایج عمرانی و خدماتی آن هیچ تشابهی با وضعیتِ سایر کلانشهرهای همطراز با این کلانشهر ندارد.

در رابطه ی با رازِ عقب ماندگی اهواز سلسله ای از روابط علّی و معلولی وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد.

شهرداران معلول انتخاب شورا هستند و شورا معلول انتخاب نسبی مردم است. بررسی سوابق و پیشینگی شهرداران کلانشهرها و شهرهای موفقِ کشور نشان می دهد که عمده ی آنها در حد و اندازه های بزرگتر از کسب پُستِ شهرداری بوده و تسلط ویژه ای بر اداره و مدیریت امور شهری دارند. از این موضوع نتیجه می گیریم که توافق بر سرِ شهرداران قوی و مُجرب در درجه ی اول نشان از لیاقت شورا و تعلق خاطرِ اعضای آن به شهرشان دارد. برعکس این تصور نیز وجود دارد.

در سلسله ی علت و معلولی پیش گفته، نقش مردم حایز اهمیت فوق العاده است. مردمی که مجموعه های نسبتاً موفق را انتخاب می کنند و ثمره ی انتخابشان را در قالب خدمات و آبادانی شهرشان می بینند البته که شایسته ی احترام مضاعف هستند.

به اهواز و بلایی که بواسطه ی انتخابِ مکررِ اشخاص غیرمنسجم با مفهوم شورا و سپس گزینش شهرداران ضعیف، بدون تخصص و سابقه و ناتوان باز می گردیم. همان اهوازی که تشابهی با گذشته ی زیبایش ندارد.

کوچکها در علم مدیریت به اشخاصی گفته می شود که حجم و ابعاد جایگاهشان به مراتب بزرگتر از اندازه ی مدیریتی آنهاست که در چنین حالتی این قبیل کوچکها همواره در یک ناهماهنگی و خلاء به نام سرگردانی در امور فرعی و حاشیه ای قرار می گیرند. دقیقاً برعکس مدیرانی که جایگاهشان برایشان کوچک است و در انجام وظایف خود هیچگاه سرگردان نمی شوند.

با توجه به ریز عملکردِ دهه ی اخیر شورا و شهرداری و آنچه بعنوان شهروند می بینیم می توان گفت که: شهر اهواز به مدیرانِ قوی و محکم و برخوردار از شخصیتِ بزرگ مدیریتی که بزرگ می اندیشند و سرِ گونیِ امتیازات شهرداری را به راحتی برای تامین نظرِ این و آن شُل نمی کنند و از تهدید یا اقدامی به نام عزل نمی هراسند، نیاز مُبرم و فوری دارد.

دلِ اهواز برای جماعتی متعهد، خوش پیشینه و اهوازدوست که پای بر منافع فردی، محفلی و خانوادگی قرار می دهند و شهر را به سمت خدمات و عمران نسبی هدایت می کنند واقعاً تنگ شده است. نگارنده با علمِ به سختی تحقق این آرزو، صرفاً جهت ایجاد یک مقاربه ی قیاسی وارد وادی تمنا و آرزو شده است.

آری در این فضای غُبارآلود واقعاً انتخاب شورایی منسجم که از دلِ آن شهرداری لایق و بیگانه با مفهوم باج متولد بشود، آرزو و تمنای سختی است.

در پایان متذکر می شویم که مسئولیت نهایی انتخابهای خوب یا بد به مردم و آنان که خود را فعال فرهنگی - اجتماعی یا سیاسی می نامند، بازمی گردد.

این سخن ادامه دارد...

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه