وزیر آموزش و پرورش هم در شرح این خبر گفته،"استخدام (بکارگیری) طلاب در مدارس، مطابق مصوبه سال ۱۳۷۵مجلس شورای اسلامی به جهت (برای) استخدام روحانیون و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت می گیرد".

نخست باید گفت : بکارگیری طلبه ها برای اسلامی کردن مدارس یک بهانه و شاید هم خودزنی باشد.زیرا در ۴۲ سال گذشته، بیش تر سرمایه و ثروت کشور، هزینه پاکسازی کلاس ها، مدرسه ها،دانشگاه ها و مراگز فرهنگی شده بود،برای اسلامی شدن جامعه.

از پاکسازی و سانسور کتاب ها در مدرسه ها تا انقلاب فرهنگی دانشگاه ها و ممیزی چاپ کتاب ها تا بگیر و ببند در حوزه سیاست و فرهنگ و اجتماع، همه برای اسلامی کردن بود.

این حرکت بکارگیری طلبه ها در آموزش و پرورش که مجلس شورا با پیشنهاد شورای عالی انقلاب فرهنگی آن را قانون کرده،بیش تر برای بیکار نماندن روحانیون است تا چیزی دیگر.

هنگامی که بیش از۴۰۰ حوزه علمیه دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی در کشور برای آموزش طلبه،فعالیت دارند و هرساله،صدها یا هزاران طلبه از این حوزه های علمیه،عمامه دار می شوند-که کارکرد اصلی آن ها باید در مسجدها برای پیش نمازی و راهنمای پرسش های شرعی باشد-و بیش از نیاز مسجدها،شرعیات و پرسشگری های دینی،حوزه های علمیه خروجی طلبه دارد،برای بیکار نماندن شان،چاره کار را در بکارگیری آن ها در شرکت های نفتی،کارگاه های اقتصادی و صنعتی،آموزش و پرورش و ...،می بینند.

به یاد داریم،که در دو و سه ده سال گذشته،دانشگاه های دولتی،آزاد و غیردولتی با شهریه های سنگین،هرساله هزاران دانشجوی کاردانی،کارشناسی و بالاتر را بدون برنامه و بی هدف از کاریابی و نیازسنجی جامعه، دانش آموخته و مدرک می دادند،که با نبود بازار کار،بیش تر بیکار و خانه نشینند!

مجلس شورای اسلامی دوره های پیشین،چرا برای این جمعیت دانشگاهی بیکار،مصوبه بکارگیری نداد!؟

چه برتری میان دانش آموخته دانشگاه شهیدچمران اهواز با طلبه ی فارغ شده مدرسه ی علمیه حقانی است.

دوستی گفته ؛"دختری دانش آموخته فوق لیسانس ریاضی از دانشگاه دولتی همدان به داروخانه ای رفته و از سر بیکاری با خواهش،درخواست بکارگیری با یک میلیون تومان در ماه را داشت."پذیرفتنی است که جای این دانش آموخته ریاضی دانشگاه دولتی همدان، کارپرداز داروخانه باشد و طلبه حوزوی علمیه غیرانتفاعی در کلاس های درس آموزش و پرورش،در رخت آموزگاری!؟

با نگاهی راستین به جامعه امروزی خواهیم دید که،دشواری های اقتصادی مردم، سنگین تر از فرهنگی و دینی است که این پرسش را پیش می آورد که چرا مجلس شورای اسلامی تصویب نکرده،طلبه های جوان و پرانرژی فارغ التحصیل حوزه های علمیه انتفاعی و غیرانتفاعی، در زمین های کشاورزی، جالیزار ها و شالیزارها بروند و نان پربرکت و زحمت کشیده به دست آورند!

رسالت و کارکرد روحانیون در مساجد،امام زاده ها و مرکزهای دینی برای راهنمایی پیروان خود و آشنایی به مسایل دینی، دعوت به دین داری و حل پرسش های شرعی است،که اگرنگاهی به این مسجدها و مرکزهای دینی داشته باشیم،خواهیم دید که خالی تر از گذشته و خلوت تر از پیش،شدند.

پس هنگامی که روحانیون نتوانستند،جمعیت مسجدرو گذشته را - که رسالت و کارکر اصلی شان است - نگه دارند،چطور می توانند،مدرسه ها و کلاس های علم و دانش پژو را-که پیشه ی آن ها نیست - دیندار کنند و پربار،نگه دارند.

پسندیده تراست که،حوزه های علمیه دینی انتفاعی و غیرانتفاعی بر پایه ی نیاز مسجدها،مرکزها و مکان های مقدس،طلبه پذیر باشند تا زیاد بر نیاز،خروجی ندهند که برای بکارگیری شان به بخش های نفتی،صنعتی و آموزش و پرورش،سربار شوند !

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه