شوشان - زمان بابادی شوراب :
چند روزی است که بحث حق آبه هورالعظیم و قتل عام محیط زیست استان در فضای رسانه های مجازی این خطه منتشر می شود، صحنه هایی که هر انسانی از دیدن آنها از آدم بودن خودش شرمگین می شود.
بحث انتقال آب به فلات های کویری کشور از زمان دولت سازندگی، آغاز، اجرا و انجام شد و ۲۰ سال است که مردم خوزستان نسبت به این حرکت ناپسند و پدیده شوم اعتراض می کنند و مردم و مسئولین فلات کویری به کمک دولت نسبت به انتقال آب اقدام می کنند و حاصل پیگیری مردم خوزستان هیچ سودی که نداشت، حتی بدلیل اعتراض خود، مورد بی احترامی نیز قرار گرفتند.
همواره شخصیت های مذهبی، نمایندگان مجلس، استانداران و فرمانداران منطقه، بظاهر همصدا با مردم، نسبت به این انتقال معترض بودند.
حاصل این همصدایی ها، نه تنها سودی برای مردم نداشته، بلکه باعث وقت کشی برای مردم استان گردیده و مدافعان انتقال آب، روز به روز با احدات تونل های جدید و گوناگون در تلاش هستند که حجم بیشتری از سرچشمه های کارون و کرخه را به سرزمین خود منتقل کرده و به قیمت نابودی خوزستان و اکوسیستم محیط زیستی آن، منطقه خود را آباد کنند.
در اینجا سئوالی که پیش می آید این است که چرا شخصیت های دینی و مذهبی استان، بطور جدی یکبار خود را درگیر این موضوع نکردند و یک روز روزه اعتراضی و سیاسی نگرفتند؟
چرا در این ۲۰ سال در میان نمایندگان ادوار و فعلی مجلس، یک نفر از آنها بعنوان اعتراض و به صورت واقعی و نه نمایشی، از نمایندگی خود و حضور در مجلس خودداری نکرد؟
چرا هیچ استاندار، فرماندار یا مدیرکلی بعنوان اعتراض به این انتقال، استعفا نداد؟
چرا هیچکدام از اعضای شوراهای شهرهای استان و مسئولین محلی با ترک صندلی، اعتراض خود را بروز ندادند؟
به جرئت می توان گفت همه شخصیت های یاد شده برای حفظ جایگاه خود بر سر سفره نظام، هرکاری انجام می دهند و اگر گاهی نیز با مردم همصدا می شوند، فقط برای وقت کشی و یا ظاهرفریبی در بین عوام است.
نکته آخر :
البته وقتی شخصیت های استانی برای حضور روی سفره نظام، میلیاردها هزینه مادی و معنوی می کنند، چگونه باید از آنها انتظار داشت جایگاه خود روی سفره نظام را، بخاطر مردم استان، به خطر بیاندازند؟