اخیرا تعدادی از کنشگران سیاسی بر مبنای برخی از پیش فرض ها سوال می کنند ایا رییسی می تواند گورباچف و یا دنگ شیائوپینگ ایران باشد؟ و در ادامه سعی می کنند رییس جمهور منتخب را به نحوی تشویق به اجرای برنامه گورباچف یا دنگ شیائوپینگ در ایران بنمایند.

ملت ایران علی رغم تمایل جدی به توسعه همه جانبه اقتصادی بر مبنای صادرات و رشد و شکوفایی و رفاه در داخل کشور و ایجاد روابط و سیاست متوازن بین المللی و منطقه ای بر اساس منافع ملی با امریکا و غرب و کشورهای شرقی و توافق در برجام و رفع تحریم ها و تامین ازادی های مدنی و رسانه ای، اینترنت، احزاب و تامین حقوق شهروندی، هرگز اجازه نخواهند داد سیاست های مستبدانه داخلی دنگ شیا ئوپینگ در چین که دستش به خون هزاران جوان چینی الوده است در کشور ایران اعمال شود.

تشویق رییس جمهور جدید به اتخاذ روش های دنگ شیائوپینگ تنها درسیاست خارجی و توسعه اقتصادی در صورت وجود شرایط لازم می تواند مفید و گره گشا باشد، اما الگو برداری از سیاست های داخلی دنگ هرگز شایسته و زیبنده ملت ازادیخواه ایران نخواهد بود.ترویج این نظریه توسط هر کس نوعی خیانت به مبارزات یکصد ساله ملت ایران برعلیه استبداد و دیکتاتوری محسوب خواهد شد.

مسائل اقتصادی و اجتماعی کشور،بدلیل اتخاذ مواضع ایدئولوژیکی و تندروانه، وجود تحریم ها ی های کمر شکن و بی سابقه امریکا،در شرایط شکننده و بسیار نگران کننده ای قرار دارند.

اعتمادعمومی مردم به نظام کاهش یافته است و فاصله انها از حکومت روز به روز بیشتر می شود.

ناامیدی درکشوربخصوص دربین نسل جوان کشور را فرا گرفته است. مهاجرت گسترده ی جوانان،اساتید،دانشمندان و متخصصین و حتی نیروی کار عادی به خارج از کشور،و گریز جوانان از ازدواج و فرزند اوری، بیماریهای روحی و روانی، خودکشی نسل جوان، همه ناشی از نا امیدی به اینده است.

چنین وضعیتی برخی از کنشگران سیاسی و اجتماعی را بر ان داشته تا در تفکرات ذهنی و امال و اروزهای دیرینه خود، منتظر ظهور یک منجی و یک قهرمان به سبک ظهور برخی از شخصیت ها و چهره های شناخته شده بین المللی دریک مقطع تاریخی دربعضی از کشورها باشند،که ناگهان در جامعه فعلی ایران و از درون نظام ظهور کند و مملکت را از این بن بست نجات دهد.

کی بدنبال ظهور شخصیتی همچون گورباچف و دیگری بدنبال دنگ شیائوپینگ و ان یکی هم ظهور چهره توسعه طلبی همچون مهاتیر محمد را در ذهن خود پرورش می دهند تا هم دمی فکرشان ارام شود و هم حداقل ارامشی به جامعه تزریق نمایند، و نگذارند جامعه و به خصوص نسل جوان و تحصیل کرده و متخصص دچار اسیب های بیشتر شوند.

ظهور شخصیت های تحول گرا و تاثیر گذار در برخی از جوامع در یک شرایط زمانی، هر کدام حاصل اتفاقات و بسترهای فرهنگی و اجتماعی و سیاسی ان جامعه در درون، و سیاست های خاص بین المللی در ان شرایط زمانی بوده است.

باید دید ایا شرایط فعلی حاکم بر ایران همانندشرایط شوروی و یا چین در زمان گورباچف و یا دنگ شیائوپینگ است یا نه؟ ایا عواملی همچون نوع و ساختار حکومت، اهرم های قدرت، تاثیر مذهب و ایدیولوژی، شرایط فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و تاریخی، موقعیت بین المللی و تحولات جهانی وتاثیر انها بر دو جامعه شوروی و چین انزمان با شرایط فعلی کشور ما یکسان است؟