- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۱
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - زمان بابادی شوراب:
حکایت:
در فرهنگ دینی ما روایات مذهبی فراوانی وجود دارد که نشانگر مهم بودن محیط زیست و حفظ آن، از نگاه بزرگان دین ما می باشد.
امام معصوم ما، امام رضا(ع) در مسیر خود از عراق به مرو و در ایران، آهویی را ضمانت می کند، که این مسئله نشان دهنده اهمیت جان و سلامتی حیوانات، در مکتب شیعه است.
همچنین ما شیعه ها در مظلومیت امام حسین(ع)و یارانش یک روایت تاریخی را فراوان بیان کرده ایم و آن هم اینکه یزیدیان، آب را بر امام و یارانش بستند و آن را دریغ کردند.
حقیقت:
این روزها بحث خشکی تالاب ها و مرگ احشام و حیوانات در خوزستان بعلت بی آبی یا آلودگی آن و همچنین قطعی آب شهروندان خوزستانی در سرزمینی که بطور طبیعی رودخانه های پرآب در آن جریان داشته به یک تناقض تاریخی_اعتقادی و یک تراژدی غمبار سرزمینی تبدیل شده است.
شوربختانه مردمانی که پیشگام و دروازه تشیع در ایران بوده، در پاسداری از ایران اسلامی همواره پیشقدم و دِین خود را به اسلام و انقلاب ادا کرده و نقش برجسته ای در تحولات تاریخی سیاسی و اقتصادی ایران داشته اند، امروز تشنه و محروم از آب سالم برای خود و احشام خود هستند، تشنه آبی که روزگاری بطور طبیعی در تمام فصول و نه فصلی خاص، آن هم بصورت پر آب و خروشان، در کنارشان می گذشت و بارقه امید و زندگی مردم این دیار بود.
روزگاری در کارون که نماد جریان و حضور تمدنِ کهنِ ایرانی است، انواع ماهی ها و حتی کوسه در آن زندگی می کردند، چه شد که امروز خشک شده؟چه شد که امروز مانند انسانی که رمقی ندارد، به سمت دریا بصورت تلو تلو در حال حرکت است؟گویی منتظر مرگ خود و انسانها و موجودات وابسته به خود است!
چه شد رودخانه پرآبی که مردمان این دیار در روزهای تلخ و در سیلاب هایش کنار او بوده و خسارت و مصیبت دیده اند، امروز به لطف انتقال وسیع و غیر کارشناسی آب، دیگر از آن محروم هستند!
گویی از مردم کنار خود نا امید گشته است! کسی از مدیران استان، اعتراض به حق و قانونی این شهروندان مظلوم را نمی بیند و چون جوابی برای گفتن ندارند، معترضین را تجزیه طلب و مخالف با نظام معرفی می کنند، گویی چه زود فراموش کردند که این مردم بومی خوزستان در دفاع از این نظام، همواره پیشقدم، جان و مال خود را فدا کرده اند!
شوربختانه از منابعی که در این سرزمین وجود دارند و متعلق به مردمان این خطه است، حتی بطور مساوی با دیگران نیز، از آنها بهره نبرده اند، گویی آب این ماده زندگی بخش در خوزستان به سرنوشت طلای سیاه یعنی نفت در حال تبدیل شدن است.
نکته آخر:
عجب نمایش تلخی در خوزستان که البته به لطف کارگردانی فرزندان نامشروع این خطه که با مترسک تفاوت چندانی ندارند، به یک تعزیه تلخ همیشگی مبدل گردیده است.
