هنر مدیریت خوزستان برای چه منافعی ؟

بعد از ۴۲ سال انقلاب هنوز سیاست و خط و مشی توسعه کشور در هاله ای از ابهام است .برنامه های توسعه ای آرمانی هریک در گرو دیگری اسیر شده اند .اکثر جاها خط قرمز است و مدتها بوسیله مافیاهای گوناگون قبضه شده .اگر در ایتالیا یک‌مافیا مواد مخدر بود ،در اینجا برای کلیه اقلام مافیا هست و ورود به آن عرصه یعنی حذف پست و مقام و تبعات بعدی.فقط میشود غر زد و اظهار نارضایتی کرد و به وعده انشالله اعتبار میدهیم و درست میشود ،باید تمکین کرد و لا با قانون طرف هستیم.آیا ذات حکومت ما این است یا اینکه راه را درست انتخاب نکرده ایم یا اینکه بدون ابزار میخواهیم کوه بیستون را جابجا کنیم.بهر صورت برای رسیدن به هدف، چه در یک سازمان کوچک تا استان و کشور نیاز به مدیریت صحیح است که با رهبری و هدایت زیر مجموعه بعنوان ابزار برنامه ریزی و اجرا ، قطعات پازل را چیدمان کند و هر اشتباه به نتیجه دلخواه نمی رسد.نمیشود مدیر هر سال همان اهداف سال قبل را طرح نماید ،این به منزله عدم توفیق در اهداف است و نیازمند تجدید نظر در برنامه ها و ابزارها دارد که در غیر این صورت افزودن به بن بست هاست.خطوط قرمز ساختگی باید با ظرافت و طراحی خاص شکسته شود تا ضمن حفظ تمامیت ارضی و آرمانهای انقلاب ،همه مدیران از بالا تا پایین و در زمان تصدی و بعد از آن پاسخگو باشند.

بطور مثال عدم توفیق استان در توسعه و گرفتار شدن مرتب در بلایا از ریز گرد ها تا سیلاب ،از نبود زیرساختهای مناسب شهری مانند آب و برق و آسفالت و جاده و فضای سبز تاعدم توسعه صنایع تکمیلی در استان ،آنهم در جوار صنایع بزرگ‌،نقش اندک در صادرات غیر نفتی با وجود سه مرز مشترک گرفته تابحران بی آبی و خشک شدن هور و بعد سیکل مجدد گرد و غبار ،همه و همه ناشی از نبود مدیریت منسجم و توانمند و فشار مافیا بر عزل و نصب ها و انتخابات حکایت دارد. این فشارها در سایر  استان ها نیز وجود دارد ولی اینجا مضاعف و مضاعف است ،چون منابع دارد و هرجا منابع باشد ،مساوی است با فقر و بدبختی .ظاهرا کسب سود صاحبان مافیا در عقب ماندگی مردم و توسعه نیافتگی مردم همان منطقه شکل میگیرد .