امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
اختصاصی / رویا محمودی: روزگاری دانش آموزان را به فلک می بستند. فلک تکه چوبی بود که پاهای دانش آموز خاطی را به آن می بستند و دو نفر دو سر چوب را می گرفتند و شخص سوم با ترکه به کف پای دانش آموز می زد. فلک کردن نه تنها در میان مکتب خانه ها رواج داشت بلکه با تاسیس مدارس این شیوه همچنان ادامه یافت.
هرچند پایان عمر فلک کردن به درستی مشخص نیست ولی شواهدی دال بر وجود آن در تعدادی از مدارس تا دهه هفتاد می داد. بعد از آن شیوه تنیبه بدنی از مدارس حذف شد. نادرست بودن تنبیه کودکان در تمام پیمان نامه های داخلی و بین المللی به چشم می خورد. ولی با این حال هنوز برخی از معلمین دانش آموزان خاطی را مورد تنبیه بدنی قرار می دهند.
سیلی زدن ، خودکار گذاشتن لای انگشت ، چسب زدن دور دهان دانش آموز یا استفاده از خط کش و... نمونه های امروزی تنبیه بدنی دانش آموزان است. اولین و بارزترین اثر نامطلوب تنبیه در مدارس یادگیری و تکرار آن رفتار توسط دانش آموز است . اثر بزرگتر و نامطلوب تر تنبیه بدنی در جایگزینی یک رفتار نامطلوب توسط رفتار نامطلوب دیگری است.
گاهی اوقات تنبیه بدنی منجر به تراژدی غم انگیزی می شود که تا سالیان سال در اذهان عموم می ماند و از ضمیر جامعه حذف نمی شود. نمونه آن در اردیبهشت ماه سال 1387 در خوزستان اتفاق افتاد. در اهواز معلمی دانشآموز خود را بهدلیل دیر آمدن بر سر کلاس درس با سیم کابل برق تنبیه کرد به شکلی که نخاع این دانشآموز دچار آسیب جدی شد و این دانشآموز اهوازی در حالت اغما قرار گرفت و بعد از چندی نیز فلج شد. بعدها گفته شد دلیل رفتار این معلم " فشار زندگی خصوصی" بوده و خشم خود را بر سر دانش آموز خالی کرده است.
این پایان ماجرا نبود در آبان سال 89 حادثه ای ناگوارتر در نیک شهر سیستان و بلوچستان رخ داد. حادثه ای که به مرگ دانش آموز ختم شد . معلم با نوک کتاب بر سر دانش آموز می زند و این ضربه دانش آموز را در کما فرو می برد کسی فکر نمی کرد که سعید دانشآموز كلاس سوم مدرسه راهنمایی شهید باهنر نیک شهر به علت نیاوردن كتاب درسی مورد مواخذه معلمش قرار گیردو پس از یک هفته اغما در بیمارستانی در زاهدان فوت کند .
چندی پیش نیز یک دانش آموز در یکی از مدارس غیرانتفاعی اهواز توسط معلم اش به وسیله خط کش فلزی تنبیه شد. این دانش آموز 8 ساله در یکی از مدارس منطقه پردیس درس می خواند.
با گذشت چند روز از این قضیه و شکایت والدین دانش آموز، مدیر مدرسه در پاسخ به شوشان، در اظهاراتی عجیب شیطنت های خود دانش آموز را دلیل این تنبیه دانست و گفت: تنبیه در همه موارد بد نیست و او دانش آموزی فوق العاده پر جنب و جوش بوده که معلم را وادار به این حرکت کرده است ! مدیر مدرسه در پایان گفت : تا الان وقت نکرده ام که قضیه را با معلم این دانش آموز در میان بگذارم و علتش را جویا شوم!
لازم به ذکر است که بر اساس آییننامه فعلی آموزش و پرورش هرگونه تنبیه بدنی، اهانت و تعیین تكالیف درسی به منظور تنبیه دانشآموزان، ممنوع اعلام شده است. در فصل پنجم و ششم این آییننامه، طی مواد ۶۸ تا ۸۵ به مسأله تنبیه پرداخته شده و در ماده ۷۶ درباره ممنوعیت تنبیه بدنی، خصوصا در دوران دبستان به شدت تذكر داده شده است. بر اساس این قانون معلمان و مسئولان مدرسه حق تنبیه خطاكارترین دانش آموزان حتی با ضعیف ترین شكل آن را ندارند، چرا كه برای موارد انضباطی، قانون مصوب شده است و بر اساس آن با دانش آموزان خاطی برخورد میشود.
سطح سواد معلم ها و تعلق خاطرشان به كلاس درس در گذشته بيشتر بود اما نياز به تنبيه بدني هم حس مي شد حالا كه نسل معلم هاي حرفه اي در حال انقراض است تنبيه هم كه برداشته شده چجوري ميشه خوش بين بود كه دانش آموز افت تحصيلي نداشته باشه؟ من با تنبيه بدني كلا مخالفم اما بايد يك جايگزيني وجود داشته باشد كه در قبال عدم انجام تكاليف درسي دانش آموز را نگران كند و الا كلاس درس مي شود مصداق اين شعر:
استاد و معلم چو بود بي آزار خرسك ببازند كودكان در بازار
مگه چه جوری و به کجاش زده که این بلا سرش اومده؟
عجب معلم [...]
من خودم یه روانشناسم و هرروز ده تا مریض روانی دارم كه همشون 9 یا هم10 سال دارن و وقتی اجازه میدم خودشون بحرفن از تنبیه بدنی بیرحمانه اولیا اشون و دبیر هاشون شكایت میكنن.
تنبیه رو بزارین كنار*
واستون قول میدم نتیجه میگیرید***
هر وقت فلک میشدم تا چند روز راه رفتن برام عذاب بود.
الان که چند سال از اون موقع گذشته هنوز هم از اسم چوب و فلک میترسم.
این دانش آموزو چطور فلک کردن که فلج شده؟ مگه با چی زدن؟
با نکه من زیاد با تنبیه موافق نیستم اما بر اساس 12 سال تجربه ام در مدرسه (دبیرستان) باید چند نکته را بگویم اولا طبق نظر روانشناسان و کارشناسان تربیتی تنبیه بدنی باید صورت نگیرد اما این در عمل در بعضی جاها جواب نمی دهد پس گاهی باید تنبیه کرد. دوما دانش اموزانی در مدارس وجود دارند که از خانواده های بی بندوبار به مدرسه می ایند و هیچ نصیحتی و اخطار شفاهی و کتبی و غیره در این موارد کارساز نیست باید انها را هم تنبیه کرد. سوما دانش اموزان بی تربیت و نفهمی هم هستند که دانش اموزان دیگررا گمراه میکنند و منحرف اخلاقی می کنند و یا فقط خوششان می اید که دانش اموزان دیگر و کلاس و معلم را مسخره کنند و شخصیت انها را حخرد کنند و هیچ روش تربیتی و نصیحتی برای اینها کارساز نیست پس باید انها را هم تنبیه کرد .
تازه از پاهام خون می امد مدیر پاهامو کرد تو توالت