شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۱۰۷۱۵۵
تاریخ انتشار: ۰۲ آبان ۱۴۰۰ - ۱۹:۳۵
شوشان - محمد نوروزی بابادی:

هوشنگ


هوشنگ !
یابیمار شده ای
ویا گفته ای؛ بریده ام از دنیا.
که اینگونه بی نوبت برایت میسرایند
زیرا رسم بر این بود،
             که برمردن مرثیه بخوانند.
تاغباراندوه ،
توشه ره هر اواره ای شود.

باورکن!
همین را درمیدان شهدا به -*ارش-گفتم؛
ودرسرودی غمگین برای -*نعیم-خواندم 
گله انها دل ادم و بدرد می اورد،
                           ازعاقبت تنهایی.

ومستی خمارگان شب زنده دار
که جان را میتکانند.
تا سپیدی صبح را به اب دهند.

یادت باشد همولایتی!
اقایانی که ان سالها ،
-*سید علی-رانشانه می فتند.
روزگاریست،
              که دست به دامانش شده اند.
تا جنبش گفتار را گردن اویز اوکنند

وبرای تو شعر میگویند؛
تا شاید!
بی کراوات برگورت اشک بریزند
وهی پز بدهند،
که ماهم برای هوشنگ چالنگی سروده ایم

این خط ‌واین هم نشان !
ما عادت کرده ایم،
که مرگ را ترانه بخوانیم
وبرای تولد جیغ های شبانه سردهیم

هوشنگ !
شرمنده ام که بگویم
پرستش گور،
تنها تحفه ای ازنیاکان است،
که به ارث برده ایم.
وحضرات اگربدانند ! که نخواهی مرد.
                                 -که نخواهی مرد-
چکامه های نوین را پس میگیرند.

باور نمیکنی!
از -حیاتقلی فرخمنش- بپرس!
که سی روز خدا،
غصه دار شاعران دربدر است.

پایان سخن،
این حکایت درد مشترکمان است
که فقیرانه صلیب رنج را بر دوش میبریم
توکه هموا ره ناب نوشته ای.
ومن که ساده ایل را سروده ام 

هوشنگ!
      هوشنگ!
           هو...ش...نگ!


نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار