جناب آقای دکتر قالیباف و نمایندگان محترم مجلس بیایید تا دیر نشده، فرآیند کارتان را تماماً و دقیقاً در مسیر اجرای عدالت و رفع هرگونه تبعیض در کشور قرار دهید!
بندِ اوّل
ارسال لایحه متناسبسازی حقوق بازنشستگان در مردادماه 1400 بوسیله دولت قبلی، بعد از چهارده سال خون دل خوردن و به سرای باقی عروج نمودن هزاران نفر از آنان، چیزی نبود بجز عمل به قانون اساسی و سه قانون برنامه چهارم( بند ج ماده 150)، برنامه پنجم(ماده 50) و بالاخص ماده 30 برنامه ششم در راستای تاکید و فرمان قانون و برنامههای کشور بر رعایت عدالت در دریافتها و رفع تبعیضهای ناروا و استخوانسوز بود و از زاویهای دیگر در حقیقت میتوان گفت که بازنشستگان به شماها گفتند؛ سلام!، آیا پاسخ سلام سکوتی تعجببرانگیز و بیاعتنایی است؟!
آیا این حقیقت ساده خیلی سخت بود که تاکنون جنابعالی متوجه آن نشدهاید؟! شما میتوانستید در همان اولین روز مشاهده لایحه ارسالی از جانب دولت قبلی، بفرمائید که؛ بنده به این دلیل و آن علت با تصویب متناسبسازی حقوق بازنشستگان با شاغلین همترازشان مخالفم و لذا به این لایحه رای نخواهم داد و از نمایندگان نیز میخواهم که به تصویب آن رای ندهند.
این عمل هر چند نادیده گرفتن شعار عدالت محوری و رفع تبعیضی بود که قانون مکرراً فرمان آنرا داده، اما تقریباً دیگر بیحرمتی و بیاعتنایی آشکار و محض به دادخواهی و وضعیت معیشت 6 میلیون بازنشسته خدوم و شریف و خانوادههایشان محسوب نمیگردید.
بندِ دوّم
جنابعالی در ماجراهای این لایحه، نه تنها به بازنشستگان، بلکه حداقل دوبار به نمایندگان مجلسی که همکاران قابل احترام جنابعالی بوده و همچون شما در قبال مشکلات و خواستههای قانونی و بحق موکلینشان مسئولیت مستقیم دارند نیز بیتوجهی نمودید.
آیا مگر با رای همین نمایندگانی که اینگونه به امضاءها و تذکراتشان بیتوجه میباشید، ریاست قوهای که در راس امور است را بدست نگرفتهاید، پس چطور است که نه به طرحشان (طرح دکتر ابراهیمی) وقعی گذاشته و نه به درخواستشان برای خارج از نوبت بررسی نمودن لایحهی متناسبسازی واکنش مثبت نشان میدهید؟! افتخار هر شخص مومن و باورمند و به دستور پروردگار متعال، یاری رساندن به آحاد مردم، خصوصاً نیازمندان و ضعفای آنان است و افتخار یک حکومت دغدغهمند به گرفتاری و انتظارات مردم نیز عمل به عدالت و گسترش آن در اقصی نقاط کشور و زدودن هرگونه تبعیض است.
آیا مگر 6 میلیون بازنشسته و اهل و عیال آنان، از نگاه و باور شما و 290 نفر نمایندگان مجلس، مردم و عیالالله محسوب نشده و حقشان را مگر حق الناس و غیرقابل چشمپوشی نمیدانید؟!
بندِ سوّم
با وجود اینکه؛ این بازنشستگان مظلوم و بدون پشتیبان(الاً پروردگار شاهد و کریم) از وجود تبعیضهای ناروا به شدت جانشان به لبشان رسیده، چهارده سال است که فریاد زده و از این مصیبت شیون نموده و شکوه و شکایت دارند.
شما دیشب( چهارشنبه شب 1400/9/10)در گفتگو با شبکه یک سیما بمناسبت روز مجلس، حتی حاضر نشدید یکبار هم نامشان را بر زبان بیاورید؟! مگر مشکلشان مشکل کشور نیست و مگر آنان 30 یا 35 سال از بهترین سالهای جوانی و سرزندگی خود را در راه خدمت به همین کشور صرف ننموده و پیری و شکستگی و بیماری تحویل گرفتهاند؟! بنابراین حتماً سعی کنید؛ همواره از شاهد و منتقم بودن خداوند بیمناک باشید. عمر تمامی ریاستها بسیار کوتاه است.
بالاخره روزی فرا خواهد رسید که در دادگاه عدل الهی بازنشستگان و همه آنانی که به حق و حقوقشان بیتوجه شده، همدیگر را در صحرای محشر ملاقات خواهند نمود.
آنروز است که دیگر هیچ عذر و بهانهای از کسی، برای بیتوجهی در دنیا به مستحقان کمک، و سکوت در مقابل فریاد عدالتخواهی آنان پذیرفته نیست! پس؛ به جنابعالی و 290 نماینده و همه مسئولان کشور نیز دلسوزانه و متعهدانه توصیه میشود؛ بیایید تا دیر نشده، فرآیند کارتان را تماماً و دقیقاً در مسیر اجرای عدالت و رفع هرگونه تبعیض در کشور قرار داده که هیچ ارزشی بالاتر از آن نیست.
بندِ پایانی
پس از دعوت به یکتا پرستی و پرهیز از شرک و کفر، عدالت و قسط مهمترین سرفصل تعالیم اسلامی و قرآنی است تا آنجا که بر اساس یکی از آیات قرآن، از اساسی ترین دلایل ارسال پیامبران سلامالله علیهم اجمعین، اقامه قسط در میان مردم بوده، معرفی شده است:
« لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ…» همانا ما پیمبران خود را با ادلّه و معجزات فرستادیم و با ایشان کتاب و میزان عدل نازل کردیم تا مردم به راستی و عدالت گرایند. (حدید / آیه ۲۵)