مگر می شود به دنبال توسعه و پیشرفت و آسایش در شهر بود، اما برای آن تعریف و دورنما و افقی نداشت؟ شهروندان زمانی توسعه و پیشرفت در شهر را باور می کنند که بتوانند عینیت آن رویت و احساس نمایند‌.

برای ساختن شهری خوب باید مفاهیم آن را تعریف کرد، روند ها و رویه های ایجاد آن را ترسیم کرد،تنها با غوطه ور شدن در دنیای اندیشه و با یاری گرفتن از تجربه کارشناسان و محققان است که می توان چالش های شهر را شناخت، برای توسعه آن برنامه ریزی کرد، قطعا برای شناخت باید زیست بوم دقیق شهر را که مبتنی بر واقعیت و ساختار و شرایط اجتماعی آن است کنکاش کرد تا بتوان الگویی موفق برای توسعه آن ترسیم کرد.

اگر اکنون در شهرهای ما رواداری مردمان پایین است،اقتصاد شهر پویا نیست،از فناوری و بستر اینترنت در بهبود امور استفاده کافی نمی شود و دهها اما و اگر دیگر... دلیلش این است که به اندازه کافی پژوهش و تحقیق کاربردی در این زمینه بعمل نیامده است، افکار روی هم انباشه نشده و اراده و میل واقعی برای لزوم تغییرات اساسی مبتنی بر شناخت کامل شهر حاصل نشده است.

اداره امور شهرها و توسعه آفرینی در آن ها نیازمند شناخت دقیق، تفکر ضریف و اراده ای قوی است که باید مبتنی بر واقعیت های بومی منطقه استوار باشند تا بتوان شهری خوب و پویا و دوست داشتنی ساخت،اندیشه ای می تواند شهر را متحول کند که از کوچه پس کوچه های شهر برخواسته باشد و نسبت به شهر و آینده آن مسئول و متعهد باشد.

انتظار نداشته باشید بدون ایجاد صدها سمینار و خروجی علمی و بدون کمک گرفتن از صاحب نظران خبره و مطلع نسبت به تاریخ و زیست بوم و اکولوژی شهر بتوانید حال شهر را خوب و دوست دار توسعه و آینده نمایید.

جزیره ای عمل کردن در تصمیم گیری های شهری، مدیریت های غیر کارشناسی و دخالت های سیاسی و احساسی و شعاری و قومی اصلا کار به جایی نخواهند برد و فقط موجب اتلاف منابع و زمان خواهند شد.بهتر است به خود بیاییم اگر آینده شهرمان برای ما مهم است.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه