- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر حسن دادخواه:
جشن ها و عیدهای ایرانی با منشأ و سرچشمه هایی از فرهنگ و اخلاق و دانش و ادب و حکمت همراه است. از جمله آن ها، می توان به شب یلدا اشاره نمود. فالگیری با دیوان حافظ، به عنوان یک سرگرمی یا بهانه ای برای آشنایی با زبان فارسی و حکمت ایرانی و گرم کردن پیوندهای خانوادگی، هرچه باشد با فرهنگ و اخلاق و دانش و ادب و حکمت، بلکه به یاد پروردگار بودن و قدرشناسی از او به عنوان سرچشمه همه موجودات و موجودیت ها، درآمیخته است.
در میان این سنت ها، انسان هم نیم نگاهی به حال و هم نیم نگاهی به آینده خود دارد و دوست می دارد که روزگاران مورد انتظار او، با خوشی و خرمی و تندرستی همراه باشد. به نظر می رسد که در این میان، فردیت محورِ آرزوهاست و برآورده شدن نیازهای زیستی او، مانند تولیدات دامی و کشاورزی بالاترین آرزو و آرمان اوست که در چنین شب ها و مناسبت ها به شکل جمعی و گروهی از آفریننده زمین و آسمان درخواست می شود.
جالب آنکه شب قدر نیز با سرچشمه هایی از نیایش و کرنش در برابر پروردگارِ روزی رسان و هدایتگر موجودات همراه است. در این شب، البته انسان های باورمند و مسلمانان و خداپرستان، افزون بر بیان و خواستن خواهش های زیستی و رزق وافر، خواهان بهره مندی از هدایت های معنوی و جستجوی زندگانی خداپسندانه نیز می باشند.
با وجود پشتوانه های ارزشمند ملی و دینی در فرهنگ و سنت های ایرانی و اسلامی، ولی آیا دوران تکیه بر این آیین ها سپری شده است؟ آیا گذر زمان و توسعه ابزارهایی که پیوندهای انسانی را از دور و نزدیک برقرار می کند، همچنان تکیه بر فالگیری و زمزمه ادعیه و ستایش های زبانی پروردگار، می تواند به انسان ها بهره ى ملموس برساند؟
به زبان دیگر، آیا توسلات و دستمایه های فرهنگی و دینی که در قالب آیین های ملی و مذهبی برگزار می شود، در ساختن آینده ای بهتر و رقم زدن سرنوشت و تغییر آن مؤثر است؟
به نظر می آید که در وضع کنونیِ جهان و جوامع انسانی و وجود دشواری ها و پیچیده شدن امور فردی و گروهی در کشورهای سراسر جهان، تکیه بر مطالعه وضعیت جوامع که بیشترین مشترکات را با ما دارند و کوشش برای یافتن راه های منطقی و قانونی برای تغییر وضعیت، تنها راه رسیدن به آینده ای بهتر و زیست جمعی متناسب با خواسته هاست.
گرچه آئین ها و سنت های ملی و دینی همواره سرشار از آموزه ها و آموزش های اخلاقی و فرهنگی و رفتاری است، ولی با توجه به نزدیک شدن زندگی مردم به یکدیگر در قالب تشکیل مفهوم "ملت" و در اختیار گرفتن اهرم های مؤثر در زندگانی جمعی ملت ها از سوی "دولت" های متمرکز، به نظر می رسد که توشه ها و داشته های فردی و انفرادی، بدون بهره گیری از قدرت جمعی در قالب حقوق ملت ها، نمی تواند دولت ها را در خدمت عموم ملت درآورَد و عبادات و نیایش ها و زمزمه ادعیه اگر پشتوانه خرد جمعی و همگرایی ملی و احیای حقوق ملت ها را نداشته باشد، فاقد چنان قدرتی است که بتواند دولت ها را به خدمت ملت ها در آورد.
تاریخ ملت ها از جمله ملل شرقی و کشورهای مسلمان نشان داده است که برگزاری آیین ها حتا آیین های دینی، بسان پناهگاهی برای رهانیدن مردم از ناامیدی بوده است و مردم می کوشیدند با پناه بردن به توسلات و دستمایه های معنوی، روح و روحیه فردی و گروهی خویش را زنده نگه دارند و همواره در آرزوی ظهور و بروز قهرمان برای نجات آنان بوده اند، فارغ و بی خبر از این واقعیت که قهرمان واقعی آن ها، همان تدبیر جمعی و خردورزی و کوشش برای نفوذ در قدرت سلطانی و در اختیار گرفتن سررشته های سرنوشت خویش و قرار دادن افراد حکیم و بصیر و پاک دست بر مسند قدرت است.
انسان امروز، انسان دارای اختیاری است که با قدرت تشخیص و انتخاب و گزینش های خویش قادر است چرخش روزگار را به زیر آورد و لگام آن را در اختیار و در دستان خویش قرار دهد!
