به قول تولستوی بزرگ ، تاریخ باید مجموعه تاثیرات کارهای روزمره افراد عادی باشد یعنی تعداد نامحدودی از اعمال بی نهایت ناچیز افراد، که تاریخ را می سازند، قرار نیست تاریخ و تحول تنها گفتمان و زندگی نامه و اعمال مردان و زنان ویترینی باشد که بواسطه شرایط و امکانات و یا رویدادهایی سمت هایی را اشغال کرده اند و اتفاقاً دارند به وظایف و تکالیف خود عمل می کنند و در قبال آن مزد دریافت می کنند(اما با منت بر خلق) و یا گاهی عمل نمی کنند و فقط شعار آن را می دهند و یا ژست آن را می گیرند و یا از اوضاع و امکانات پیش آمده بهره برداری سیاسی می کنند.

مثلاً در جریان آب گرفتی های مهیب اهواز این مردم عادی بودند که با ثبت و انتشار تصاویر مسایل و مشکلات را در سطح ملی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی منتشر کردند که سبب واکنش حاکمان و دولتمردان شد تا خجالت بکشند و دست به کار شوند و اقدام هایی را شروع کنند ، بعد عده ای از مسئولان شهری و استانی بارها با صدور بیانیه و اطلاعیه سعی در مصادره این موفقیت مردمی داشته اند که به نحوی خود را عامل موثر مثلا تخصیص اعتبار و اقدام های جزعی انجام شده معرفی کنند.

اصل ماجرا و شرایط جدید به گونه ای است که عامل موثر تغییرات و درخواست مطالبات به حق شهروندان حوزه ای عام و مردمی است که خدا را شکر بواسطه وجود گوشی های هوشمند و شعار هر شهروند یک رسانه مطالبه گر و فعال این مهم می تواند محقق شود و تا کنون شده است و این صدای صادقانه مردم است که شنیده می شود و گریزی از آن نیست و نخواهد بود،باید نواقص و کمبود ها را به طور دقیق و بارها مستند سازی کرد و منتشر کرد تا خواب بر مسئولان راحت طلب و احیاناً نالایق حرام شود و هر لحظه خود را در نظارت دقیق شهروندان ببینند تا اگر کاری از دستشان بر نمی آید لااقل استعفا دهند.

البته تا همین جای کار هم نمره شهروندان قبولی است چون توانسته اند در اکثر امور مهم شهری و استانی صدای خود را حتی قوی تر از نمایندگان مجلس و مسئولان به گوش تهران نشینان برسانند، لذا نباید خسته شوند و اتفاقا خود را در ابتدای مسیر حرکت توسعه و پیشرفت تلقی نمایند و با تمام وجود سعی در نمایش واقعی و مستند کالبد و اجتماع اهواز خسته نمایند.

اگر اینگونه شود که همگی در برابر اوضاع نامطلوب کنونی خود را مسئول بدانند و سعی در روشنگری و نظارت عام در تمام ابعاد مدیریت شهری داشته باشند و از اهرم های پیش روی بنحو مطلوب استفاده کنند، که خدا را شکر اینگونه بوده است، می توان انتظار افق های روشنگری برای آینده شهر را داشت.

بدین گونه هیمنه پوشالی بسیاری از مسئولان موج سوار رسانه ای و شعاری فرو می ریزد و حلقه بر هیاهوی پر ترافیک آن ها تنگ خواهد شد، مثلا هزاران هزار تبلیغ پوشالی بازدید هایی پر تعداد از مثلا فلان مسئول از فلان مشکل که در نهایت هم خروجی مثبتی نداشته و ندارد و فقط فضای رسانه ای و هزینه اینترنت مردم را بالا می برد.

در نهایت می تواند شروع کار با این سوال مطرح شود که آیا کاری هست که من شهروند باید امروز در خصوص مسایل شهر انجام دهم ولی تا کنون تنبلی کرده ام و ساده از کنار آن گذشته ام؟آیا به نظر شما وقت هایی بیشماری نبوده که می توانستیم اقدام هایی حتی ساده انجام دهیم اما براحتی از کنار آن ها گذشته ایم و شهر خود را تنها رها کرده ایم؟لازم است بر ناامیدی غلبه کرد و از فردا و پر انرژی دست به کار شد که حتما نتیجه بخش خواهد بود.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه