- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - زمان بابادی شوراب:
(داستان چگونگی پیوستن ارتش به مردم)
بسمه تعالی
در انتهای حکومت پهلوی و ابتدای پیروزی انقلاب که شاه مجبور به خروج از کشور شد و تظاهرات مردم در اوج خود قرار داشت، تقریبا همه ارتشی ها به مردم پیوستند و با ما در تظاهرات شرکت میكرد، ديگر كسی با كسی كار نداشت و همه با هم برادر بودند، مردم و ارتش برای پیروزی انقلاب یکدست شده بودند.
در کنار ارتش و نیروهای حکومت نظامی، از هر وسیله ای برای بربایی جشن و ابراز خوشحالی در خیابانها استفاده میکردیم.
آن زمان یکی از همسایه های ما نوع کمپرسی شش چرخ داشت که به ان جک بادی می گفتند ما قسمت باکت (عقب آن) آنها سوار میشديم ودر خیابان اصلی کارون شعار می داديم.
در یکی از این روزها، از سربازی که در جک بادی با ما همراه شده بود، تقاضای گرفتن کلاهش را کردم تا از آن روزها، چیزی برای یادگاری داشته باشم،
در جواب تقاضای من گفت: نه.
سئوال کردم چرا مگر کلاه شما چقدر ارزش دارد؟گفت: مسئله میزان ارزش آن نیست، شب بايد بروم پادگان و اگر كلاه سرم نباشد مورد موأخذه فرمانده ی مان قرار میگيرم.
کمی فکر کردم و نزد خود گفتم چطور غيبت یک روزه این همه سرباز و درجه دار مورد توجه قرار نمیگيرد ولی اگر شب یکی از آنها لباس فرم و كلاهش نباشد، مورد بازخواست قرار میگیرد؟
اين سئوال مدتها ذهنم را به خود مشغول کرده بود، بعدها متوجه شدم برای بهتر شدن این نمایش، دستور از بالا آمده بود.
