گاهی اوقات سیمای جمهوری اسلامی ایران، صحنه هایی از دوران نزدیک به پیروزی انقلاب اسلامی به تصویر می کشد که در آنها خانم های چادری را با شعارهای انقلابی نشان می دهد.

شاید این پرسش در ذهن مخاطب ایجاد شود که اگر اکثر بانوان آن زمان با حجاب بودند، پس اینکه این همه بیان می شود در دوران پهلوی بی حجابی بانوان(حضور آنها در جمع و جامعه)بیداد می کرد و مردم چندان دیندار نبودند، این جمعیت بی حجاب کجا رفتند و این همه خانم با حجاب و مبارز از کجا آمدند؟

اما وقتی که این مطلب را با خانواده خود در زمان پهلوی مقایسه می کنم، متوجه می شوم که انقلاب تغییر چندانی در فرهنگ خانواده صورت نداد.

همچنین به یادم نمی آورم که کسی جلوی خانم های منطقه ما را برای حضور در تظاهراتِ ضد پهلوی گرفته باشد و تا آنجا که در تاریخ مبارزاتی شهر اهواز ثبت شده، حتی یک خانم زخمی و شهید، ذکر نشده است.

با جسارت کامل می توان گفت خانم های شهر ما بطور مستقیم در انقلاب هیچ نقشی نداشتند، هر جا خواستند حاضرم شهادت بدهم، انقلاب ما ظاهرا مردانه بود، آنها از این موضوع تبرئه می شوند.

البته ناگفته نماند با پشتیبانی آنها بود که مردها هر روز در تظاهرات شرکت می کردند، مثلا مادرم غذا درست می کرد، لباس های مان را می شست.

ضمنا باتوجه به گذشت حدود بیش از سه دهه از پافشاری های رضا شاه برای کشف حجاب، آن زمان هنوز جو روشنفکری در خانم ها بوجود نیامده بود و می توان گفت تقریبا در دوران ابتدایی و معمولی خود زندگی می کردند.

در آن دوره تازه نسل جدید دختران با پیراهن های زرد و روپوش های قهوه ایی با روسری و یا دستمال که ظاهر آن ها زیاد هم خلاف شرع نبود، به مدرسه می رفتند، البته نه مثل وضعیت فعلی بعضی از خانم هایی که به خارج سفر می کنند.

بطور مثال دختران دبیرستانی وقتی از مدرسه برمی گشتند ور دست مادران خود، کارهای پشتیبانی از انقلابیون یعنی شستشوی لباس ها و پخت غذا را برای خانواده برعهده داشتند.

نکته جالب اینکه در آن زمان دختر خانم ها آرایش نمی کردند و آرایش مرزی میان دختر خانم های مجرد و خانم های متاهل بود.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه