ماه روزه داری، افزون بر امتیازها و مزیت هایی که به لحاظ روزه داری روزه داران و نیایش های آنان، در عرصه های فردی و اجتماعی دربر دارد، به لحاظ برخی دیگر از برکت های جنبی در کشور و جامعه ما، حائز اهمیت و توجه است که در بندهای زیر به آن پرداخته خواهد شد:

1- به رغم آنکه در جوامع شهری و مناسبات اجتماعی نوین، لزوم ارتباط مداوم میان نیروی انتظامی به عنوان برقرار کننده نظم اجتماعی، یک نیاز ضروری است و شهروندان باید با گذراندن آموزش های لازم، نسبت به نوع رفتار شهری و حقوق خود و دیگران آگاهی یابند و این مهم، در گرو ارتباط تنگاتنگ میان شهروندان و پلیس است، با این وجود در سراسر ماه های سال، بجز شب چهارشنبه سوری و یکی دو روز مانده به ماه رمضان، هیچ ارتباطی میان پلیس و شهروندان بر قرار نیست و دو ارتباط یاد شده نیز در قالب زبان و اطلاعیه های تهدیدکننده صورت می گیرد و از این رو، فاقد هر گونه تقویت انگیزه برای رشد دادن فرهنگ شهرنشینی و احترام به قانون در میان مردم است.

2- به رغم آنکه در جوامع پیچیده امروزی،وجود دادستان ها در شهرها، عاملی برای جلوگیری و کاهش جرم و بزهکاری است و مردم در پناه دادستان ها باید احساس آرامش کنند و دادستان ها نیز خویش را موظف به حمایت از مردم و حقوق آنان بدانند و اجازه ندهند که هیچ فرد و دستگاهی، حقوق قانونی مردم و شهروندان را زیر پا بگذارد، متاسفانه در جامعه و کشور ما، مردم از حقوق قانونی خویش بی اطلاع هستند. و از طریق رسانه های حکومتی نیز در این باره هیچ اگاهی به مردم رسانده نمی شود و عملا مردم در برابر تجاوزات و تهدیدات بی پناه هستند. ولی در شب های منتهی به مثلا چهارشنبه سوری و یا روزهای مانده به فرارسیدن ماه روزه داری، دادستان ها با زبان و اطلاعیه های تهدیدکننده، از نیروی انتظامی می خواهند که با روزه خواران برخورد کند در حالی که هم دادستان ها و هم فرماندهان پلیس می دانند که قادر به این کار نیستند و عملا هیچ اتفاقی نمی افتاد.

3- به رغم آنکه دستگاه های عریض و طویلی با بودجه های هنگفت عهده دار مسائل فرهنگی و مذهبی هستند و مقدار زیادی از ساعات روزانه مردم و فضاهای کالبدی شهرها را برای فعالیت های موظف، به خویش اختصاص داده انذ ولی با این وجود، ماه روزه داری که باید ماه مهربانی ها و دوستی ها و ترویج خوبی ها باشد، به فرصتی تبدیل شده است تا همان افرادی که در طول سال عهده دار ترویج امور فرهنگی و دینی هستند، زبان تند به انتقاد بگشایند و به بیان یکی دو پدیده و نمونه از آسیب های اجتماعی و نه همه آن، بپردازند و بدون تحلیل و بررسی سیستماتیک و واکاوی علمی آن، فقط روح جمعی جامعه را با تیغ تند زبان خویش آزار دهند . این در حالی است که جسم بیمار جامعه ایران متاسفانه پر شده از دمل های چرکین و کاستی هایی که در حد یک لیست بلند بالا، نیازمند بررسی موشکافانه است.

پیشنهاد نگارنده این است که اجازه داده شود تا مثلا در چهارشنبه سوری مردم شادی کنند و عده ای هم شل و کور شوند‌ اجازه داده شود تا مردم روزه دار در این ماه، با اعصابی آرام نیایش کنند و روزه بدارند و بد حجابان و بی حجابان نیز آسوده در شهرها راه بروند و آنقدر بخورند و بیاشامند تا شکم های آنان برآمده شود ولی و اما در یازده ماه دیگر سال، فضای نقد و بررسی علمی و موشکافانه ای برای واکاوی همه آسیب های اجتماعی جامعه ایران فراهم شود.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه