شوشان - محمدرضا چمن نژادیان / فعال مدنی :
این روزها دو جور آدم در اطراف مان خیلی برجسته اند:
الف: آدمهایی با وجودی که:
- وجودشان را مرکب، ابزار و اسباب نمی تواند اثبات کند.
- مقامات و اسباب زینت وجودی آنان نیستند.
-ابزار واسباب برابر هویت وجودیشان حقیرند.
-زینت دهند به ابزار،اسباب و مقامند.
- مرکبی چهارپا باشند ابهت شان چشم گیرتر است
-اگر بر مقامی تکیه زند به مقام دل نمی بندد.
-به مقام، ثروت و اسباب شرف می دهند.
- نداشته هایی را ثروت و ثروتهایی را داشته نمی پندارد.
-بخاطر نداشتن دلبستگی آزادگی، شهامت و شجاعت دارند.
- در داشته های مادی کریم وکرامت انسانی دارند
- در دل و چشم طمع ورزان و فرصت طلبان بی عرضه و خار چشمند.
ب) آدمهای بی وجودی که:
-وجودشان وابسته به مرکب، ابزار و اسباب پر طمطراق است.
-تنهابامقام، مقامات واسباب ابراز وجودی دارند.
- در انظار خیلی ارزان تر ازابزار ومرکب جلوه می کند.
-به داشتن مقام، مقامات و ابزار فخر می فروشند.
-به مقامات دل می بندند و مقام هویت شان می شود.
- مقام و مقامات رابرای ماندن خوار و ذلیل می کند.
-گنده گو اما تهی از معنا و محتوا هستند.
-تا شیرینند مگس صفتانی دور و برشانند.
-در چشم و دل آزادگان و خلق حق بین سخت خوار، ذلیل و پست جلوه گرند.
به امید داشتن جامعه ای مملو از آدمهای عاقل، متعادل،بهنجار و خردمند.